Okres dojrzewania to najtrudniejszy okres dla samego nastolatka i otaczających go ludzi. Mimo wszystko człowiek przestaje być dzieckiem, ale nadal nie staje się dorosły. Jego „ja” wymaga autoafirmacji, ale nie ma jeszcze wystarczających środków, by to urzeczywistnić.
Instrukcje
Krok 1
Komunikując się z nastolatkiem, weź pod uwagę fakt, że ten wiek charakteryzuje się różnymi cechami zachowania. Odczuwa się dorosłość, wahania nastroju itp. W tym wieku głównym pragnieniem osoby jest zapewnienie sobie wszelkich środków.
Krok 2
Jeśli twój syn lub córka nie lubi porządku, starają się we wszystkim pokazać swoją indywidualność, potraktuj to jako nieunikniony hołd dla dojrzewania. W tym okresie dzieci często mają takie głupie pomysły (według dorosłych), jak np. oklejenie wszystkich ścian swojego pokoju plakatami zespołu rockowego lub popularnego młodzieżowego aktora. W tym wieku „dorosłe dzieci” uwielbiają tworzyć dla siebie idoli.
Krok 3
Bądź tolerancyjny wobec dziwactw swojego nastolatka. Wciąż nie mogą niczego zmienić, dlatego przynajmniej zewnętrznie naśladują dorosłych. Stąd pojawiają się atrybuty „pseudo-dorosłości”: palenie, alkohol, imprezy przy wejściu, imprezy młodzieżowe. Maniery, chód, zmiana wyglądu. Chłopiec zaczyna się kołysać z rękami w kieszeniach i pluć przez ramię. W jego przemówieniu pojawiają się nowe wyrażenia. Dziewczyna studiuje magazyny o modzie, co tydzień zmienia kolor włosów i wylewa na matkę niezadowolenie z własnego wyglądu. Starają się udowodnić całemu światu, że mają także życie osobiste.
Krok 4
Jeśli nastolatek nie słucha twoich argumentów i nadal prowadzi luźne i gorączkowe życie, postaraj się nie krzyczeć, ale mówić cicho i spokojnie, przyjaznym tonem. Staraj się, aby twój ton nie był budujący, zachowuj się jak przyjaciel, to przyjaźń najbardziej cenią sobie ludzie w tym wieku.
Krok 5
Spróbuj zrozumieć pozycję nastolatka, spróbuj nasycić się jego zainteresowaniami, być może razem dojdziecie do konstruktywnego rozwiązania wszystkich problemów lub jakiegoś kompromisu.
Krok 6
Wiedz, że odrzucając twoją pomoc i kontrolę, twój nastolatek wykazuje pragnienie samowystarczalności. Będziesz musiał zaakceptować i spróbować nauczyć „buntownika” odpowiedzialności za swoje czyny.
