W Rosji większość rodzin nie chce mieć więcej niż dwojga dzieci. I generalnie rodziny wielodzietne są często traktowane z negatywną czujnością, argumentując, że dzieci w takich rodzinach otrzymują mniej ciepła i opieki, trudniej ich nauczyć, że muszą żyć w ciasnych warunkach i materialnej niepewności. Jednak wychowywanie rodziny wielodzietnej ma wiele zalet.
Instrukcje
Krok 1
Każda rodzina, zwłaszcza duża, jest miniaturowym społeczeństwem, w którym dziecko uczy się wchodzić w interakcje i komunikować się z otaczającymi go ludźmi. Dzieci uczą się na własnym przykładzie. Współdziałają ze sobą: komunikują się, bawią, czytają książki, przy niewielkim udziale rodziców. Dziecko w rodzinie wielodzietnej szybko nabywa umiejętności samoopieki i staje się niezależne. W rezultacie znacznie ułatwia to życie dziecka w przyszłości. W końcu najważniejszym zadaniem rodziców jest nauczenie dzieci, jak się bez nich obejść.
Krok 2
Dorastanie w dużej rodzinie to wielkie szczęście dla samych dzieci, zawsze będzie dla nich zabawne i interesujące. Starsze dzieci przedłużają dzieciństwo bawiąc się z młodszymi braćmi i siostrami. Dzieci w takich rodzinach nigdy nie będą samotne, bo osoby bliskie krwi zawsze pomogą, pomogą w trudnych chwilach i dadzą dobrą radę.
Krok 3
Również dzieci, które dorastały w takiej rodzinie uczą się poprawnie kłócić się ze sobą, wykazywać elastyczność, szacunek dla opinii innych, co również będzie miało pozytywny wpływ na rozwój umiejętności komunikacyjnych i sukces w przyszłości. Znacznie rzadziej spędzają czas przy komputerze. W rezultacie spędzają mniej swojego cennego czasu, spędzając godziny na Skype, ICQ, kolegach z klasy i grając w gry.
Krok 4
Dzieci wychowywane w rodzinach wielodzietnych rzadziej się rozwodzą. Rodzina to praca, troska o siebie nawzajem i jak powiedział kot Matroskin ze słynnej kreskówki „Zima w Prostokvashino” – „Wspólna praca łączy dla mnie!” Socjolog ze Stanów Zjednoczonych Philip Margan jest przekonany, że ludzie z rodzin wielodzietnych są bardziej skupieni na życiu rodzinnym w ogóle.
