Wiele dzieci boi się owadów. Jeśli taki strach jest wystarczająco silny i już przeradza się w fobię, powoduje to duży dyskomfort zarówno dla samego dziecka, jak i dla jego rodziców. Zwłaszcza jeśli dziecko boi się pająków, które często występują w jego życiu.
Stopień strachu
Najczęściej dzieci boją się żywych pająków tylko wtedy, gdy spotykają je na przykład na ulicy. Najgorszą rzeczą dla tych facetów jest wzięcie pająka w ramiona. Jeśli dziecko boi się tylko dotykania pająków, lepiej w ogóle nie zwracać uwagi na taki strach. Wystarczy spokojnie pomóc dziecku odsunąć się od pająka lub zdjąć go z ubranek dziecka. Twoja nadmierna reakcja emocjonalna w tym przypadku może tylko wzmocnić strach. Ale po prostu spokój, którego nauczy się od ciebie.
Kolejny stopień strachu: dziecko zaczyna krzyczeć lub płakać, gdy tylko widzi pająka z daleka. W takim przypadku możesz samodzielnie pracować z dzieckiem, aby uformować w nim równy stosunek do tego owada.
Największą obawą jest to, że dziecko boi się nawet malowanych pająków. W takim przypadku lepiej skontaktować się z psychologiem dziecięcym, ponieważ w tym przypadku mówimy już o fobii. Jeśli strach dziecka przed pająkami jest tak silny, konieczne jest nie tylko pozbycie się fobii, ale także poznanie jej przyczyn. W przeciwnym razie zamiast strachu przed pająkami może pojawić się równie silny strach przed czymś lub kimś innym.
Sformułuj cel
Nie da się nauczyć, żeby czegoś nie robić. Zanim pozbędziesz się strachu przed pająkami, zastanów się, czego chcesz w zamian. Jakiego zachowania chcesz nauczyć swoje dziecko? Jaką postawę chcesz w końcu uformować? Sformułuj sobie taki cel w pozytywnej formie, to znaczy bez użycia cząstki, nie. Na przykład „aby dziecko było obojętne na pająki”.
Nie odwołuj się do umysłu dziecka
Strach jest doświadczeniem. A uczucia nie zawsze są logiczne i wytłumaczalne. Korzeń lęków zawsze tkwi w sferze nieświadomości i wymyka się racjonalnemu wyjaśnieniu. Twoje argumenty o bezpieczeństwie pająków mogą być bardzo logiczne, ale nie dodadzą dziecku ani kropli odwagi. Dlatego nie powinieneś walczyć z lękami dziecka, po prostu wyjaśniając mu bezsens jego doświadczeń.
Skoro źródło problemu leży w nieświadomości, konieczne jest oddziaływanie na tę sferę.
Rysunki i bajki
Nieświadomość nie zna logiki, ale doskonale postrzega obrazy i symbole. Dlatego musisz pozbyć się lęków z ich użyciem.
Rysunki to najłatwiejszy i najskuteczniejszy sposób radzenia sobie z lękami z dzieciństwa. Rysuj pająki z dzieckiem tak często, jak to możliwe. Napisz historie o pająkach i przedstaw je na papierze. Staraj się używać jasnych kolorów na takich rysunkach.
Pisanie opowiadań i opowieści o pająkach to także dobry sposób na ich pokochanie. Pierwsza opcja: wymyślić historie, w których główny bohater będzie zachowywał się odważnie w stosunku do pająków. Taki bohater powinien wyglądać jak twoje dziecko, nosić imię, które brzmi jak on. Więc dziecko podświadomie nauczy się możliwych opcji zachowania.
Inna wersja baśni: głównym bohaterem jest pająk. W takich opowieściach pająk musi mieć charakter pozytywny. Zastanów się, z kim będzie przyjaciółmi, komu i jak pomóc itp.
Być może znajdziesz bajki, w których występują pająki. Ale tacy bohaterowie nie powinni być negatywni. Jeśli w kreskówce wszystkie postacie boją się pająków, to takie wątki raczej nie pomogą dziecku poradzić sobie z jego lękami.
Wypełnij życie swojego dziecka kontaktem z pająkiem
Dziecko boi się wziąć pająka - niech patrzy na niego z daleka. Porozmawiaj z dzieckiem, patrząc na owada: czy ten pająk jest podobny do tego, którego niedawno narysowałeś? A może to pająk, o którym pisałeś historię?
Zaproś dziecko do kupienia w sklepie jasnej, pięknej książki o owadach, w której znajdzie się rozdział o pająkach. Lub znajdź wysokiej jakości interesujący film popularnonaukowy o nich. Im więcej dziecko widzi pająki, mówi o nich itp., tym spokojniej będzie się do nich odnosić.
Zawsze możesz zwrócić się do psychologa o pomoc w przezwyciężeniu dziecięcego strachu przed pająkami, jeśli czujesz, że sam sobie nie radzisz.
