Wiele dzieci ssie kciuk. Rodzice dwumiesięcznego dziecka nie powinni się niepokoić. Instynkt ssania dla dziecka w tym wieku jest zjawiskiem naturalnym. W normalnych przypadkach chęć ssania sutka lub innych przedmiotów ustępuje samoistnie. Ale jeśli dziecko ma już półtora roku, a nawet dwa lata, a nawyk nie minął, rodzice powinni się tym martwić.
Niezbędny
- Manekin
- Ciekawe zabawki
- Trochę cierpliwości i wytrzymałości
Instrukcje
Krok 1
Obserwuj swoje dziecko. Kiedy najczęściej ssie kciuk? Jeśli dziecko kilka minut przed snem włoży palec do ust, a innym razem nie ma tego nawyku, twoje zadanie jest znacznie ułatwione. Postaraj się, aby minuty zasypiania były jak najbardziej przyjemne. Opowiedzieć historię. Umieść swoje ulubione pluszaki w łóżeczku. Dzięki niej dziecko nie będzie czuło się tak samotne. Jeśli maluch ssie kciuk po przebudzeniu, nie zostawiaj go samego w łóżeczku na długo. Zgodność z reżimem w tym przypadku bardzo pomaga. Jeśli nadszedł czas, aby wstać i obudziłeś się, umyj się i ubierz.
Krok 2
Dziecko może ssać palec w ciągu dnia. Zwykle dzieje się tak, gdy jest niespokojny lub znudzony. Spróbuj ustalić, co go niepokoi i, jeśli to możliwe, usuń przyczynę. Atmosfera w domu powinna być spokojna. Jeśli wokół dziecka znajdują się przedmioty, których się boi z nieznanych powodów, usuń je na chwilę.
Krok 3
Stwórz zabawne środowisko w pokoju dziecka. W pokoju powinno znajdować się wiele przedmiotów, które mogą zająć dziecko. Mogą to być nie tylko zabawki i książki, ale także artykuły gospodarstwa domowego.
Krok 4
Staraj się organizować życie swojego dziecka tak, aby nie miało „pustych” godzin. Dziecko może z nudów ssać palec. Pamiętaj, że maluch może jeszcze nie być w stanie w pełni zorganizować swojego życia. Powinien mieć minuty, kiedy sam jest zajęty swoimi zabawkami lub książkami. Ale zawsze w pobliżu powinna znajdować się osoba dorosła, która może zwrócić uwagę dziecka na nową czynność.
Krok 5
Jeśli dziecko jest już wystarczająco duże, możesz zapytać go bezpośrednio o to, co go martwi lub przeraża. Ogólnie staraj się jak najwięcej rozmawiać z dzieckiem i nie lekceważ jego obaw, nawet jeśli wydają się błahe. W życiu małego człowieka nie ma nieistotnych wydarzeń. Pamiętaj, że wszelkie lęki i zmartwienia stają się znacznie mniej ważne, gdy o nich mówisz.
