Prędzej czy później każda matka zaczyna szkolić swoje dziecko w nocniku po wysłuchaniu zaleceń innych. W rzeczywistości nie jest to tak skomplikowany proces, jak się wydaje na pierwszy rzut oka. Ważne jest prawidłowe zorganizowanie tego momentu, opierając się na psychologicznym i fizjologicznym rozwoju dziecka.
W trakcie treningu nocnikowego nie powinieneś kierować się zaleceniami babć, sąsiadów, dziewczyn i ciotek. Wiele matek popełnia ten błąd. Zawsze na swojej drodze natknie się ktoś, kto powie, że jego dziecko zaczęło chodzić na nocnik prawie od 6 miesiąca. To zaczyna prowadzić do myśli: „Dlaczego moje dziecko jest gorsze?” Rozpoczynasz naukę korzystania z nocnika, nawet jeśli jest temu przeciwny.
Na tym etapie powinieneś sam zrozumieć, co jest ważniejsze - Twoje dziecko czy opinia innych? Jeśli dziecko sąsiada rok siada na nocniku, a twoje nie chce w wieku 2 lat, nadal nic nie mówi.
W tym procesie ważne są tylko trzy elementy:
- rozwój narządów moczowych;
- stan układu nerwowego;
- działalność pedagogiczna krewnych.
Jeśli dziecko nie ma patologii rozwojowych, prędzej czy później nauczy się radzić sobie ze swoją potrzebą we właściwym miejscu. Musisz tylko wiedzieć, że średni wiek nauki nocnika dla dziecka to 2, 3-3 lata. W tym momencie mózg zaczyna świadomie kontrolować funkcje wydalnicze.
Dla niektórych połączenie to powstaje wcześniej, dla innych później. Dlatego przyjrzyj się bliżej swojemu dziecku i posłuchaj go. Jak tylko to „usłyszysz”, wyciągnij dla siebie właściwy wniosek.
Bardzo wczesna nauka korzystania z nocnika zwykle prowadzi do napadów złości i negatywnego nastawienia do tego procesu. W żadnym wypadku nie powinieneś na siłę sadzić, krzycz na niego. Po prostu nie jest jeszcze na to gotowy, zapomnij o puli na 1-2 miesiące. Wróć do pieluch. Nie ma potrzeby ranić psychiki dziecka i własnej.
Powiedzmy, że udało Ci się nauczyć dziecko nocnika przez rok. Następnie przygotuj się na to, że ten proces będzie niezrównoważony. Ponieważ odruch, który rozwinąłeś u dziecka, wcale nie jest tym, czego naprawdę potrzebujesz.
Dziecko nie powinno być skłaniane przez twoje „siusiu” lub „ach”, ale proces fizjologiczny (wypełnianie pęcherza). A odpowiednie trwałe odruchy warunkowe powstają w wieku trzech lat.
Gdy tylko zauważysz pragnienie u dziecka, możesz bezpiecznie kontynuować swoje starania. Łatwiej to zrobić w sezonie letnim - łatwiej jest zdjąć ubranie i schnie szybciej i szybciej.
Pokaż dziecku garnek: jak go otworzyć, jak usiąść. Wyjaśnij, do czego służy. Jeśli dziecku udało się załatwić w odpowiednim miejscu, pochwal. Jeśli nie, nie okazuj zdenerwowania.
Zaproponuj usiąść na nocniku po spaniu lub jedzeniu. W takich momentach prawdopodobieństwo „procesu” jest największe. Nocnik szkoli dziecko stopniowo, nie rezygnuj od razu z pieluszek. Ubierz je na spacer, na wizytę, do kliniki.
Następnie staraj się umawiać spotkania z puli nie tylko wtedy, gdy nadejdzie czas, ale zgodnie z codziennymi obowiązkami. Na przykład przed pójściem na spacer, pójściem spać. A z czasem zauważysz, jak Twoje dziecko zacznie chodzić do nocnika bez histerii i krzyków.
