W wieku trzech lat musisz nauczyć swoje dziecko nocnika i całkowicie porzucić pieluchy. Jak to zrobić?
Jedna z najskuteczniejszych metod zajmie dużo czasu i cierpliwości. Nazywa się to „mokrymi rajstopami”. Zaopatrz się w spodnie, szorty i rajstopy w dużych ilościach. Trzeba uczyć dziecko nocnika w domu i kiedy jest ciepło, aby na długo nie było nieobecne w znajomym otoczeniu.
Wyjaśnij swojej ukochanej, że już wyrósł z pieluchy. Więc teraz, kiedy chcesz iść do toalety, musisz powiedzieć matce i lepiej zdjąć spodnie i samemu usiąść na nocniku. Oczywiście po chwili zaobserwujesz mokre dno, ale nie zmieniaj od razu ubranka dziecka. Poczekaj pięć do dziesięciu minut. Spraw, aby Twoje dziecko czuło się nieswojo. Nie rób tego ostentacyjnie, udawaj, że jesteś zajęty. Jak, teraz będę wolny i zmienię się. Po kilku dniach zobaczysz wynik. Nawet jeśli dziecko nie zacznie prosić o pójście do toalety, to na pewno zdejmie mu spodnie. Ta metoda zajmie około dwóch tygodni.
"Niedźwiedź chce nocnika" - to druga metoda. Jeśli Twoje dziecko kategorycznie nie akceptuje doniczki, to ta metoda jest dla Ciebie. Najlepszym sposobem na przyzwyczajenie się do tej metody są zabawki. Od czasu do czasu sadzaj ulubione zabawki na doniczce, a po chwili krzycząc: „Hurra, okazało się”, podrzucaj je. Z czasem dziecko dołączy do gry i zacznie powtarzać za tobą. Po chwili zaproś dziecko, aby samo usiadło na nocniku. Gdy skończy ze wszystkimi swoimi uczynkami, pochwal go i rzuć. W takim przypadku konieczne jest, aby dziecko długo nie pisało.
Trzecią metodą jest „przykład”. Dzieci chętnie kopiują dorosłych, ale jeśli ta metoda jest dla Ciebie nie do przyjęcia, poproś te same dzieci, aby pokazały przykład. Większość dzieci w wieku przedszkolnym bardzo szybko porzuca pieluchy i siada na nocniku, bo idą za przykładem. Jeśli wszyscy pójdą do puli, to twój pójdzie. Skoro ktoś nie ma na sobie pieluchy, to twoja też jej nie potrzebuje. Niemowlęta domowe z pieluchami żegnają się znacznie dłużej. Jeśli nie idziesz do ogrodu, częściej odwiedzasz te same dzieci.
W Europie dwulatki szkolą się na nocniku za pomocą książek, które zawierają zdjęcia układu pokarmowego i samego wypróżnienia. Przedstawia ludzi i zwierzęta oraz opisuje ich różnice. Dziecko samo szczegółowo wszystko studiuje, a następnie proponuje się mu sprawdzić na sobie, jak to się dzieje.
