Osoba, która musiała znieść śmierć jedynego dziecka, często pozostaje sama z tym żalem. Oczywiście inni będą z nim i mu pomogą, ale ludzie będą unikać mówienia o śmierci. Poczucie wsparcia moralnego, jakiego mogą udzielić, sprowadzi się do dwóch fraz: „Bądź silny” i „Życie toczy się dalej”. Wiedza, którą posiadali nasi przodkowie, a która niedawno została zapomniana, może przyjść z pomocą osobie, która przeżyła taką tragedię.
Instrukcje
Krok 1
Wcześniej, kiedy medycyna nie była tak rozwinięta, taki smutek w rodzinach zdarzał się dość często. Dlatego ludzie wypracowali pragmatyczne podejście i określili kolejne etapy tragedii przeżywanej przez bliskich zmarłego. Musisz znać etapy żałoby, aby kontrolować swój stan umysłu. Pomoże ci to na czas zrozumieć, czy przebywałeś w jednym z nich, aby w tym przypadku zwrócić się o pomoc do specjalistów.
Krok 2
Pierwszy etap to szok i odrętwienie, w którym nie wierzysz w stratę i nie możesz jej zaakceptować. Na tym etapie ludzie zachowują się inaczej, niektórzy zastygają z żalu, niektórzy próbują zapomnieć się w czynnościach organizowania pogrzebu, pocieszania innych krewnych. „Depersonalizacja” ma miejsce, gdy osoba tak naprawdę nie rozumie, kim jest, gdzie i dlaczego. Pomogą tu kojące nalewki, zabiegi masażu. Nie bądź sam, płacz, jeśli możesz. Ten etap trwa około dziewięciu dni.
Krok 3
Potem, do czterdziestu dni, może trwać etap zaprzeczania, w którym już zrozumiesz swoją stratę, ale twoja świadomość nie będzie jeszcze w stanie pogodzić się z tym, co się stało. Często w tym okresie ludzie słyszą kroki i głos zmarłego. Jeśli marzy, porozmawiaj z nim we śnie, poproś go, aby przyszedł do ciebie. Porozmawiaj o zmarłym z krewnymi i przyjaciółmi, pamiętaj o nim. W tym okresie częste łzy są uważane za normę, ale nie powinny trwać przez całą dobę. Jeśli etap zablokowania i drętwienia trwa nadal, konieczna jest wizyta u psychologa.
Krok 4
W kolejnym okresie, trwającym do sześciu miesięcy po śmierci, powinna nadejść akceptacja straty, świadomość bólu. W tym okresie może słabnąć i ponownie się wzmacniać. Po trzech miesiącach może nastąpić kryzys, może pojawić się poczucie winy: „Nie uratowałem cię”, a nawet agresja – „Zostawiłeś mnie”. W tym okresie agresję można przenieść na innych: lekarzy, przyjaciół syna, państwo. Te uczucia są normalne, najważniejsze jest to, że nie stają się dominujące, a agresja nie ciągnie się.
Krok 5
Pewna ulga w bólu pojawi się w ciągu roku po śmierci, ale zwykle spodziewany jest nowy wzrost w ciągu roku. Jeśli już wiesz, jak radzić sobie ze swoim smutkiem, to twoje uczucia nie wzrosną tak bardzo, jak w dniu tragedii.
Krok 6
Jeśli przeszedłeś wszystkie te etapy normalnie, to pod koniec drugiego roku proces „żałoby” jest zakończony. Nie oznacza to, że zapomnisz o smutku, którego doświadczyłeś, ale do tego czasu nauczysz się już żyć bez zmarłego i jasno go pamiętasz, twojemu smutkowi nie zawsze będą towarzyszyć łzy. Będziesz miał nowe plany, nowe cele i zachęty do życia.
