Miłość jest jednym z najwznioślejszych uczuć doświadczanych przez człowieka. Kochankowie obiecują być sobie wierni, ale ich związek nie zawsze wytrzymuje próbę czasu. Kłamstwo staje się jedną z głównych przeszkód, które stoją na ich drodze.
Kłamstwa nie można uznać za integralną cechę osoby, jest nabytą wadą. Im czystsza jest dusza człowieka, tym mniej musi kłamać, na pewnym etapie duchowego wznoszenia się, kłamstwo po prostu staje się nie do pomyślenia. Ale niewiele osób osiąga ten poziom, dlatego dla większości kłamie, w pewnych granicach, okazuje się dość powszechnym i znanym zjawiskiem. Dopóki w pobliżu nie ma bliskiej osoby, nawyk leżenia, nawet na drobiazgach, nie powoduje żadnych niedogodności - wręcz przeciwnie, ułatwia życie i czyni go wygodniejszym. Wszystko się zmienia, gdy przychodzi miłość. Okłamywanie kogoś to jedno. A u tej, którą kochasz, jest zupełnie inaczej.
Główna trudność polega na tym, że miłość i kłamstwo są nie do pogodzenia. W języku religii pierwszy pochodzi od Boga, drugi od diabła. Kłamstwo zawsze mówi o czymś, co nie istnieje i to jest jego główna różnica w stosunku do prawdy. Kiedy człowiek się zakochuje, niezgodność miłości i kłamstwa zaczyna objawiać się szczególnie ostro. Kłamstwo staje się czymś nie do pomyślenia, niemożliwością – jak możesz kłamać patrząc w oczy ukochanej osobie?
Jednak kłamstwo w rodzinach jest dość powszechne. Powodem tego jest to, że miłość i zauroczenie są często mylone z miłością. Nie ma przesady w słowach, które kochankowie komunikują się z duszami – na poziomie energetycznym kochających ludzi łączy tysiące niewidzialnych nici. Przecięcie, współbrzmienie dusz jest tak wielkie, że w rzeczywistości dwoje ludzi staje się jednym. Bardzo często rozumieją się bez słów, odczuwają pragnienia swojej bratniej duszy, postrzegają jej ból jako swój własny. W tym przypadku główną potrzebą staje się chęć dawania czegoś, dawania, robienia czegoś przyjemnego, a nie brania i otrzymywania.
Zakochanie, chwilowe zauroczenie różni się od miłości tym, że nie powstaje harmonia dusz. Następuje mały kontakt energetyczny, podczas gdy zakochuje się w kimś za coś. To jest ważny punkt: prawdziwa miłość nie jest niczym uwarunkowana, powstaje właśnie poprzez połączenie dusz. Bycie zakochanym, bycie uniesionym, potrzebuje czegoś, za co można być kochanym. Chociaż samo słowo „miłość” w tym przypadku jest niepoprawne, ponieważ nie ma prawdziwej miłości. Istnieje pragnienie przedmiotu uwielbienia - jego wyglądu, pewnych cech, rzeczywistych lub urojonych. Ale kiedy pożądane staje się dostępne, szybko staje się nudne, znudzone. Zakochanie znika, człowiek zaczyna rozumieć, że nie było miłości, że popełnił błąd. Jeśli do tego czasu rodzina została już stworzona, pojawia się dylemat - trzeba albo się nie zgadzać, albo żyć z niekochaną osobą. To właśnie w tym drugim przypadku powstaje najbardziej podatny grunt na kłamstwa. Dość często występuje od samego początku, jeśli małżeństwo jest dla wygody. Nie ma miłości, człowiek uważa się za uprawniony do szukania rozrywki na boku. Kłamstwo staje się konieczne, pozwala ukryć naruszenia wierności małżeńskiej.
Kiedy miłość jest prawdziwa, oszustwo jest niemożliwe. Co więcej, jest to niemożliwe nie dlatego, że „to niemożliwe”, ale dlatego, że nikt inny nie jest po prostu potrzebny innej osobie. Sama możliwość kłamania wydaje się niewyobrażalna. Czasami jednak oszustwo może nadal mieć miejsce, ale pochodzi również z miłości. Tak jest w przypadku, gdy kłamstwa są uratowane. Chroniąc ukochaną osobę przed wszelkimi niepokojami lub zmartwieniami, możesz czasem kłamać, ale takiego kłamstwa nie można nawet nazwać kłamstwem jako takim, ponieważ opiera się nie na interesie własnym, ale na miłości.
