Najważniejszym okresem kształtowania się osobowości jest wiek 3 lat. Wiele matek i ojców doświadcza pogorszenia relacji z dzieckiem, trudności w przyzwyczajeniu dziecka do przedszkola. Dzieci potrzebują teraz nie tylko towarzystwa rodziców, ale także rówieśników, uczą się grać według zasad. Rodzice powinni wiedzieć o wszystkich „pułapkach” wychowania na tym trudnym etapie życia dziecka.
Instrukcje
Krok 1
Często zdarza się, że dzieci w wieku 3 lat są mobilne i ciekawskie. Aby zapewnić terminowy rozwój dziecka, musi odpowiednio zorganizować swój wolny czas. Skoncentruj się na grach, które rozwijają zdolności motoryczne palców, ponieważ jest to bezpośrednio związane z kształtowaniem się mózgu dzieci. Mogą to być proste urządzenia od konstruktora, składanie obrazków z kostek, mozaik czy puzzli, gry do wykonywania prostych ruchów w odpowiedzi na słowa dorosłego, nauka wierszyków, robienie rękodzieła razem z rodzicem, rysowanie, gry fabularne dla córek -matki, lekarze itp. itd. Każdego dnia poświęć trochę czasu na poprawę ogólnego rozwoju fizycznego dziecka. Są to gry na świeżym powietrzu, ćwiczenia, wędrówki piesze, jazda na rolkach i jazda na rowerze pod opieką osoby dorosłej. Dziecko w wieku 3 lat potrzebuje towarzystwa rówieśników. W tym wieku warto zorganizować przedszkole. Jeśli nie jest to możliwe, postaraj się, aby dziecko nauczyło się komunikować z rówieśnikami na spacerze, organizuj przyjęcia dla dzieci.
Krok 2
Rozwój 3-letniego dziecka przebiega prawidłowo, jeśli ma określone umiejętności i zdolności. Rodzice nie muszą wykonywać dla niego tych czynności, które sam może wykonać. Zwłaszcza jeśli chodzi o samoobsługę: ubieranie, rozbieranie, jedzenie, higiena, toaleta. Wykorzystaj w pełni zdolność małych dzieci do naśladowania. Nierozsądnie jest uczyć dziecko sprzątania zabawek po sobie, jeśli tata nie nauczył się wkładać ubrań do szafy, a mama po jedzeniu zostawia brudne naczynia na stole. 3-letnie dziecko chętnie pomaga rodzicom w pracach domowych. Oczywiście jeszcze nie radzi sobie dobrze. Ważne jest, aby nie zniechęcać dziecka do pracy. Dlatego w żadnym wypadku nie należy skarcić się za nieudolne wykonanie sprawy, w przeciwnym razie praca zamieni się w karę.
Krok 3
Zadbaj o bezpieczeństwo swojego dziecka zanim pójdzie do przedszkola. Musi znać swoje nazwisko, imię, patronimikę i nazwiska swoich rodziców, a także adres. Zachęć go, aby opowiadał o swoim życiu: co jadł, co robił, z kim się bawił. Naucz go, że nie możesz chodzić do obcych, nawet jeśli oferują słodycze, zabawki i nie tylko. Nauczysz, jak myć ręce przed jedzeniem, prawidłowo zachowywać się przy stole, używać chusteczki do nosa, przywitać się i pożegnać. Należy pamiętać, że dziecko uczy się również od rodziców w zakresie zachowań kulturowych w społeczeństwie. Ważne jest, aby dziecko z wyprzedzeniem nauczyło się dzielić zabawkami, bawić się zgodnie z zasadami i bronić siebie. Zaleca się uczyć dzieci do 3 roku życia słowa „Nie”. Oznacza to, że dziecko musi wyraźnie wiedzieć, że wszystko, co jest niebezpieczne, nie może być: włączać urządzenia elektryczne, wychodzić do jednego z domów, brać zapałki itp.
Krok 4
Dziecko w wieku około 2, 5 - 3, 5 lat przechodzi kryzys. Przejawia się to w pragnieniu niezależności: pragnieniu osiągnięcia własnego, uczynienia czegoś przeciwnego; nieposłuszeństwo wobec dorosłych. Rodzice muszą zrozumieć, że ten okres przejściowy jest konieczny, aby dzieci rozwijały wolę i dumę. Ważne jest, aby utrzymywać dobre relacje z dzieckiem. Aby złagodzić kryzys 3 lat u dzieci, konieczne jest wcześniejsze przyzwyczajenie dziecka do codziennego schematu. Osłabi to walkę dziecka o robienie zwykłych rzeczy, takich jak ubieranie się, jedzenie, chodzenie do łóżka itp. Wykorzystaj zdolność dziecka w tym wieku, aby szybko przełączyć się z jednej czynności na drugą. Oznacza to, że zamiast konfrontować się z dzieckiem, możesz skierować jego uwagę na coś ciekawego i przyjemnego. Zachowuj się ze swoim dzieckiem jak z równym sobie: staraj się z nim skonsultować, pozwól mu wiele zrobić sam. Ale w żadnym wypadku nie wolno dziecku niczego pozwalać, kierując się szkodliwą zasadą: „Bez względu na to, co dziecko się bawi, o ile nie płacze”. Kryzys 3-letni zwykle ustępuje w ciągu 1 roku.
