Psychologowie opisują samobójstwo dziecka jako ostatnie wołanie o pomoc dziecka skierowanego do rodziców. Tak straszny koniec wybierają dzieci, które nie widzą dla siebie innego wyjścia. I choć patrzą na sytuację zbyt przerośniętą, nie anuluje to strasznego zakończenia. Dlatego trzeba się martwić o profilaktykę, aby zmniejszyć smutne statystyki.
Co 12 nastolatek w wieku od 12 do 20 lat co roku próbuje popełnić samobójstwo. Jednocześnie, zdaniem ekspertów, samobójstwo dziecka jest tym, czego można uniknąć. W końcu dzieci, w przeciwieństwie do dorosłych, nie podejmują decyzji o śmierci w tej chwili. Swój pomysł knują już od jakiegoś czasu, a to nawet nie jeden dzień. Dojrzewanie decyzji o popełnieniu samobójstwa może zająć tygodnie, a nawet lata. Przez cały ten czas nieletni daje dorosłym możliwość powstrzymania go od tego kroku: sygnalizuje, że źle się czuje, pokazuje, że stracił zainteresowanie życiem. Musisz bardzo uważnie obserwować swoje dziecko i słuchać go, aby zrozumieć, co dokładnie próbuje ci przekazać.
Wskazanie na decyzję o popełnieniu samobójstwa
Dziecko, które podjęło decyzję o popełnieniu samobójstwa, zdradza go pośrednio szeregiem charakterystycznych znaków. Tak więc na przykład w jego przemówieniu coraz częściej zaczynają pojawiać się frazy, takie jak: „Nie będę już nikomu przeszkadzać”, „Wkrótce będziesz mógł zrobić sobie przerwę ode mnie” itp. Ponadto rodzice powinni uważać na zbyt błahe stwierdzenia dotyczące śmierci, na przykład „Śmierć to tylko strona życia” itp. Współcześni nastolatki bardzo często zostawiają takie wiadomości w sieciach społecznościowych.
Na poziomie niewerbalnym działania nastolatka mówią o strasznej decyzji. Jeśli więc zaczął rozdawać swoje rzeczy za darmo, m.in. i bardzo drogi i zapada w pamięć, przestał zwracać uwagę na swój wygląd, stracił zainteresowanie ulubionymi wcześniej hobby, zdystansował się od rodziny i przyjaciół, wykazuje obojętność na otaczający go świat i często przechodzi na emeryturę, może to świadczyć o tym, że nastolatek jest gotowy rozstać się z życiem.
Co robić
Oczywiście ci rodzice, którzy obserwują takie znaki, mają pytania. A najważniejsze jest to, co robić. Psychologowie zapewniają jednak, że nadal można uratować dziecko. Najważniejsze, aby zacząć działać poprawnie. Tak więc dziecko może powiedzieć rodzicom o swoich problemach tylko wtedy, gdy im ufa. Dlatego przede wszystkim konieczne jest zbudowanie z dzieckiem relacji opartej na zaufaniu. Zrezygnuj na chwilę z krytyki. Trzeba go tylko wesprzeć w tym trudnym okresie życia. Słuchaj uważnie dziecka, bo tu kryje się wskazówka – możesz zrozumieć problem, który uniemożliwia dzieciom życie.
Nie lekceważ ani nie umniejszaj skarg i skarg dziecka. W końcu są dla niego bardzo, bardzo poważni. Konieczne jest nawiązanie z nim maksymalnego kontaktu, aby Twoje dziecko podzieliło się wszystkim, przemówiło i poczuło się lepiej. Dodatkowo jako osoba dorosła możesz pomóc mu w podjęciu decyzji o wyjściu z tej sytuacji bez tak drastycznych kroków jak samobójstwo.
Psychologowie zalecają, aby nie chować głowy w piasek, mając nadzieję, że wszystko minie samo. Możesz bezpośrednio zapytać dziecko, czy myśli o popełnieniu samobójstwa. Na pewno nie zaszkodzi ci takim pytaniem. Ale będziesz miał okazję wypowiedzieć wszystkie myśli, które niepokoją nastolatka.
Rodzice powinni zdecydowanie wspierać swoje dziecko. Nawet jeśli wydaje im się, że się myli. W tej chwili to nie ma znaczenia. Co ważne, potrzebuje swoich bliskich, a bez ich wsparcia nie wyobraża sobie, jak dalej żyć.
Spróbuj skupić się na pozytywnych aspektach życia. Zabierz swoje dziecko na wakacje tam, gdzie od dawna marzył, porozmawiaj z nim o jego marzeniach, być może marzy o zrobieniu budowy samolotów lub tańcach towarzyskich, a nagrałeś go w karate i haftach.
Koniecznie skonsultuj się z profesjonalnym psychologiem. Ale nie przedstawiaj tego tak, jakby dziecko było szalone. Wstępnie porozmawiaj z nim, że chciałbyś iść do psychologa, aby zrozumieć, jak mu pomóc. Nie zapominaj, że nastolatek to dojrzała osobowość z zainteresowaniami i pragnieniami. Jednocześnie ma zbyt przesadny stosunek do różnych wydarzeń i może być poważnie urażony, jeśli niesłuszne jest udzielanie mu porady specjalisty.
Będziesz potrzebować cierpliwości i całej swojej miłości, aby uratować dziecko przed samobójstwem. Pamiętaj, aby poświęcić dziecku całą swoją uwagę, dopóki nie ustabilizujesz sytuacji i nie zobaczysz, że życie staje się lepsze. W przeciwnym razie wynik może być nieodwracalny.
