Najbliższą dziecku w pierwszych latach życia jest jego matka. To właśnie z matką dziecko spędza większość czasu. A zadaniem matki jest nie tylko opieka nad dzieckiem, ale także jego rozwój. Dlatego matka jako pierwsza zauważy naruszenia w swoim rozwoju i podejmie na czas działania w celu ich wyeliminowania.
Gdy tylko mama zauważy zaburzenia rozwojowe dziecka, nawet najmniejsze odchylenia, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Zwłaszcza jeśli te naruszenia zostaną zauważone w pierwszym lub drugim roku życia dziecka. Zaburzenia rozwojowe mogą dotyczyć zdolności motorycznych, mowy. Mogą również pojawić się zaburzenia psychiczne. Wszystko to należy wziąć pod uwagę, ponieważ nawet najmniejsze odstępstwo od normy może być objawem poważnej choroby. I każda matka powinna wiedzieć o normach rozwoju dziecka.
Zaburzenia motoryki
W pierwszych sześciu miesiącach życia dziecko dopiero uczy się panować nad swoim ciałem. W pierwszym miesiącu musi nauczyć się trzymać głowę przez kilka sekund. Nie należy wiele wymagać od dziecka, ale jeśli nie jest w stanie utrzymać głowy w pozycji pionowej nawet przez sekundę, należy zwrócić na to uwagę pediatry.
W ciągu następnych trzech miesięcy życia dziecko musi nauczyć się trzymać głowę na brzuchu. A pod koniec czwartego miesiąca dziecko powinno być w stanie wstać, opierając się na uchwytach z tej pozycji. Oczywiście wszystko jest czysto indywidualne. Dziecko może być za ciężkie, ale powinno spróbować wstać.
W wieku sześciu miesięcy dziecko powinno już samo dotrzeć do zabawki. Ponadto musi być w stanie samodzielnie przetaczać się z brzucha na plecy iz powrotem. Jeśli tak się nie stanie, oznacza to, że dziecko ma poważne zaburzenia motoryczne. Oczywiście w tym wieku dziecko powinno już dobrze trzymać głowę.
Upośledzenie słuchu i wzroku
Naruszenia te powinny zostać zidentyfikowane jak najwcześniej. Wychodzą na jaw nie tylko wtedy, gdy dziecko zaczyna mówić, ale od pierwszych tygodni jego życia.
Pod koniec pierwszego miesiąca życia dziecko powinno uważnie obserwować wiązkę latarki. Jeśli tego nie robi, to albo ma wadę wzroku, albo upośledzenie psychiczne. W wieku dwóch miesięcy niemowlę powinno słuchać obcych dźwięków, takich jak dzwonienie dzwonka lub dźwięk grzechotki. Już w tym wieku staje się jasne, czy dziecko ma jakieś nieprawidłowości rozwojowe, czy nie.
W wieku 5-6 miesięcy dziecko powinno odpowiednio reagować na muzykę lub śpiew matki. W tym wieku powinien już zwrócić się do brzmienia znajomego głosu. Musi reagować na obce dźwięki i szukać źródła dźwięku wzrokiem, na przykład dzwonkiem. Jeśli dziecko tego nie zrobi, warto włączyć alarm.
W wieku 2 lat dziecko powinno wizualnie odróżnić jadalne od niejadalnych, a w wieku 2, 5 lat powinno umieć układać zabawki w jednej linii. Jeśli tak się nie stanie, skontaktuj się z pediatrycznym okulistą.
Zaburzenia mowy
Nawet naruszenia rozwoju mowy można stwierdzić, o ile dziecko nie wypowiedziało pierwszych słów. W wieku jednego miesiąca Twoje dziecko powinno krzyczeć, gdy jest głodne lub fizycznie nieswojo. A w wieku 5 miesięcy dziecko powinno już wymawiać poszczególne dźwięki.
Jeśli w wieku jednego roku dziecko nie może wypowiedzieć żadnych słów, oznacza to również naruszenie. W wieku 2 lat dziecko powinno zrozumieć różnicę między przeciwstawnymi znaczeniami (duży - mały, gorzki - słodki). Musi również wymienić części swojego ciała. W wieku 3 lat dziecko powinno znać swoje imię i nazwisko.
Zaburzenia rozwoju społecznego
W wieku 1 miesiąca dziecko powinno rozpoznać matkę i przestać krzyczeć, gdy go przytula. A w wieku 3 miesięcy powinien się uśmiechać, gdy rozmawiają z nim rodzice.
Pod koniec sześciu miesięcy dziecko powinno już poprosić o rękę ukochanej osoby. W wieku 9 miesięcy dziecko musi świadomie unikać kontaktu z nieznajomymi – chować się za meblami. Powinno być zaniepokojone, jeśli maluch nie jest zły, gdy zabiera mu się zabawki.
W wieku 2, 5 lat dziecko powinno już mówić w pierwszej osobie, ubrać się samodzielnie (lub spróbować się ubrać), poprosić o terminowe pójście do toalety.
