Rodzice uważają, że wiedzą, jak postępować w danej sytuacji i starają się przekazać swoje doświadczenie już dorosłym dzieciom. Ale, jak wiesz, niewiele osób uczy się z cudzych doświadczeń. A dorosłe dzieci mają wielką ochotę robić wszystko po swojemu. Ale nie chcę też urazić moich rodziców.
Udowodnij swoją sprawę
Możesz spróbować udowodnić rodzicom słuszność swojego stanowiska. Często nie jest to łatwe: rodzice czują, że lepiej rozumieją sytuację, więc uważają, że sugerowana przez nich ścieżka jest jedyną słuszną. Ale jeśli rozmowa toczy się między dwojgiem dorosłych, nawet jeśli reprezentują różne pokolenia, każda ze stron ma szansę zostać wysłuchana i zrozumiana.
Postaraj się zrozumieć motywy i argumenty rodziców, powody, dla których podają pewne argumenty. Być może jest to chęć uchronienia cię przed możliwymi problemami, być może strach przed utratą kontroli nad sytuacją, być może niektóre z ich osobistych problemów, które próbują rozwiązać, przekonując cię do działania w taki czy inny sposób.
Dzięki zrozumieniu przyczyn łatwiej będzie znaleźć argumenty, które przekonają rodziców o słuszności Twojego stanowiska. Spróbuj przekonać ich, że to, czego próbują uniknąć, nie wydarzy się, jeśli zrobisz to inaczej.
Unikaj niepotrzebnych emocji w rozmowie: krzyki, łzy i podniesiony ton wypowiedzi to złe argumenty w kłótni. Zachowaj spokój i trzymaj się pozycji osoby dorosłej, zdrowej na umyśle, a nie kapryśnego dziecka, które nie chce być „posłuszne mamie”.
Zgódź się i zrób coś przeciwnego
Czasami trudno jest nie tylko dzieciom, ale także rodzicom utrzymać „dorosłą” pozycję w kłótni. Przedstawiciele starszego pokolenia czasami, nie gorzej niż ich dzieci, mogą się obrażać, być kapryśni i trwać w swoich urojeniach. Jeśli konstruktywna rozmowa nie wyjdzie, a mama lub tata dosłownie nie chcą cię słuchać, możesz ich uspokoić i przestać się kłócić.
Z reguły rodzice robią to, jeśli boją się utraty „autorytetu rodzicielskiego”. W tym przypadku nie jest dla nich tak ważne, jak pomyślnie rozwiązano tę lub inną sytuację. Dążą do tego, aby ich „dziecko” słuchało rad „starszych”. W rzeczywistości jest to pozycja ich „wewnętrznego dziecka”, a nie osoby dorosłej. Okaż protekcjonalność i cierpliwość.
Podziękuj rodzicom za miłą radę. Postaraj się, aby twoje słowa brzmiały szczerze. Zadawaj pytania, wyjaśniaj, jak najlepiej zrobić ten lub inny biznes, co należy powiedzieć, jak zachowywać się w określonych okolicznościach. Rodzice będą zadowoleni, że ich opinia została potraktowana tak starannie i chętnie udzielą porad.
Po uspokojeniu ich dumy możesz robić, co uważasz za stosowne, z czystym sumieniem. Rodzice, z całym swoim pragnieniem, nie będą w stanie kontrolować wszystkich twoich działań, a ostatecznie wynik jest dla ciebie ważny.
Mimo to nie powinieneś odrzucać żadnych argumentów rodzicielskich jako błędnych a priori. Nie ignoruj ich zaleceń: być może uda ci się znaleźć w nich racjonalne jądro, a to pomoże ci podjąć naprawdę mądrą i prawidłową decyzję.
