Odpowiedzialność, ciężka praca, dyscyplina - wszystkie te umiejętności nie rozwijają się w takim człowieku. Należy zwrócić szczególną uwagę na ich kształtowanie i właśnie do tego zmierza edukacja zawodowa.
Młodszy wiek szkolny (6-10 lat) to najkorzystniejszy okres dla kształtowania umiejętności i cech niezbędnych w wieku dorosłym. Szczególnie należy zwrócić uwagę na dzieci, ponieważ poświęca się im zbyt mało uwagi.
Edukacja zawodowa to specjalnie zorganizowane zaangażowanie dziecka w społecznie użyteczne sytuacje pracy (lub sytuacje symulowane) w celu rozwijania ogólnych umiejętności pracy.
Wskazówki
Gotowość psychologiczna do pracy. Tutaj przede wszystkim mówimy o arbitralności działania. Idealnie, aspekt arbitralności powinien być w pełni ukształtowany w wieku 6-7 lat, kiedy dziecko wchodzi do szkoły. Jednym z najważniejszych psychologicznych problemów arbitralności jest umiejętność kontrolowania ruchów rąk, czyli pisania, rysowania i operowania przedmiotami. Już w starszym wieku przedszkolnym dzieci powinny umieć działać zgodnie z wymaganiami lub zgodnie z celem, umieć planować i przewidywać wyniki własnych działań. Umiejętność ta nadal się kształtuje i rozwija w wieku wczesnoszkolnym, kiedy działania dzieci powinny stać się bardziej precyzyjne i produktywne.
Świadomość praktyczna. Dzieci powinny posiadać podstawową wiedzę o właściwościach materiałów i możliwościach ich wykorzystania. Ten aspekt wychowania ma korzystny wpływ na inteligencję dziecka i jego myślenie (wizualno-figuratywne i wizualno-efektywne). Zakłada się kształtowanie takich cech osobistych, jak dokładność, uważność i dyscyplina.
Jak się rozwijać
W większości dzieci rozwijają umiejętności pracy w szkole, a mianowicie na lekcjach technologii, gdzie uczą się umiejętności pracy, samoopieki i kreatywnego rozwiązywania problemów. Ale wysiłki nauczycieli szkolnych nie wystarczą, ponieważ większość umiejętności zawodowych kształtuje się w domu.
Dzieci w wieku dorosłym naśladują zachowanie swoich rodziców. Na podstawie ich aktywności zawodowej dziecko otrzymuje własne pomysły dotyczące pracy i samoobsługi. Jeśli ojciec chłopca, wracając z pracy do domu, zasiądzie przed telewizorem i zażąda od żony spełnienia wszystkich jego próśb, to chłopiec pomyśli, że to absolutnie normalne, aby jego przyszła żona była jego służącą. Lub, jeśli dziewczyna zobaczy, że jej matka ignoruje gromadzący się brud w mieszkaniu, to w przyszłości będzie jej bardzo trudno zostać wzorową gospodynią. Pamiętaj, że większość zachowań pochodzi od rodziny. Zademonstruj umiejętności prac domowych. Każda osoba jest w stanie zrobić herbatę z kanapką, do tego nie potrzebujesz personelu serwisowego. Pokaż tylko, że w samoobsłudze nie ma nic dziwnego.
Nawet najlżejsi, skoncentrowani nie tylko na potrzebach dziecka, ale także na potrzebach całej rodziny, pomagają mu w pełni uświadomić sobie znaczenie aktywności społecznie użytecznej. Tak, młodszy uczeń raczej nie będzie w stanie udzielić naprawdę znaczącej pomocy, ale to nie znaczy, że do wieku dojrzewania musi przez cały dzień zajmować się tylko własnymi sprawami. Nie, nawet najmniejsze zadania znacząco wpłyną na jego przyszłą miłość do pracy. Poinstruuj go, aby wytarł stół, nakarmił kota, zamiatał korytarz itp.
Jednym z najskuteczniejszych sposobów rozwijania umiejętności pracy młodszych uczniów są gry. Kup jak najwięcej gier związanych z obowiązkami domowymi dla swojego dziecka. Dla dziewczynki może to być zabawkowy piekarnik, dla chłopca zestaw instrumentów. Zabawy związane z różnymi rolami zawodowymi mają pozytywny wpływ na dziecko: lekarza, strażaka, weterynarza itp. Dodatkowo w grze rozwija się sfera motywacyjna. Dziecko nie tylko uczy się pewnych czynności, ale także kształtuje zamiłowanie do pracy, a co za tym idzie, wysoki poziom motywacji.
Pamiętaj, aby przygotować dzieci do radzenia sobie z wyzwaniami dorosłości. Ucz ich, rozwijaj w nich świadomość potrzeby i odpowiedzialności za swoje działania. A potem dorosłe dziecko ci podziękuje!
