Komunikacja i wspólne zabawy między dziećmi nie zawsze są pogodne i radosne. Rodzice często są świadkami gwałtownych konfliktów, postępowań, a nawet bójek. Pierwszym impulsem jest wzięcie sytuacji w swoje ręce i w jakikolwiek sposób zredukowanie kłótni do zera, ale przy bardziej trzeźwej refleksji każdy kochający rodzic zrozumie, że sytuacji nie można rozwiązać w ten sposób, bardziej sensowne i głębokie podejście jest wymagany. Przyda się ojcom i mamom, aby wiedzieć, jak rozwiązać konflikt między dziećmi, jeśli powstał iw jakich sytuacjach lepiej nie ingerować w to, co się dzieje.
Konflikty dziecięce wyróżniają się tym, że służą jako sposób poznania świata i okazja do zaprezentowania się. Metodą prób i błędów małe dzieci próbują zrozumieć i znaleźć swoje miejsce w życiu i społeczeństwie. Na początku wszystko to dzieje się nieświadomie i na poziomie intuicji. Rodzice muszą sami decydować, jak poważnie traktują konflikty między dziećmi – pomoże to już od najmłodszych lat budować w dziecku umiejętność komunikowania się i rozwiązywania różnic.
Co rodzice powinni zrobić, gdy dzieci walczą?
Nie zakładaj, że wszystkie żale i kłótnie między dziećmi zostaną rozwiązane same. Dzieci są tak otwarte na swoje emocje, że nie są w stanie nad nimi zapanować bez pomocy rodziców. Jeśli jednak zadaniem dorosłych jest wychowanie samodzielnej i zdrowej osoby, która wie, jak zachowywać się w zespole, to ingerencja w dziecięcą zabawę powinna być wystarczająco taktowna i nie stwarzać psychologicznego zagrożenia. Istnieje kilka kluczowych punktów, na które należy zwrócić uwagę przy rozwiązywaniu konfliktów między dziećmi.
1. Brak obiektywizmu jest głównym powodem, dla którego osoba dorosła może wyciągnąć błędne wnioski. Naucz się oddalać od świata własnych upodobań i niechęci, nie traktuj dziecka trochę gorzej tylko dlatego, że wydaje ci się łobuzem lub psotną osobą.
2. Problem przestrzeni osobistej może rozdzielić nawet dorosłych po przeciwnych stronach barykad. Ucz dzieci od pierwszych dni szanowania cudzego i własnego terytorium. Dotyczy to wszystkiego: osobistego kącika, zabawek, rzeczy, naczyń (jeśli jest to akceptowane w rodzinie). Pojęcie własności nie oznacza jednak, że nie możesz brać cudzych zabawek ani dawać swoich komuś innemu. Dzieci powinny być uczone życzliwości, solidarności od najmłodszych lat, a pragnienie robienia czegoś przyjemnego dla innych powinno być w nich rozwijane i bezpłatne. Konflikty, które rozwijają się na zasadzie „nie dam – oddam” muszą być uspokojone bez hałasu. Czasami warto odwrócić uwagę dzieci od podziału majątku, a później przedyskutować z nimi problem.
3. Nie lekceważ swoich dzieci. Z powodzeniem sami rozwiązują wiele konfliktów. Czasami warto stać się obserwatorem zewnętrznym i nie ingerować w rozwój wydarzeń (mówimy tylko o sytuacjach, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia moralnego i fizycznego). Jeśli kłótnia się nasili, możesz spokojnie zapytać, czy dzieci potrzebują pomocy. Zwykle sami proszą o czyjąś interwencję dorosłych poprzez skargi i łzy lub odwrotnie, wolą wszystko rozwiązać samodzielnie.
Jak dorośli mogą rozwiązywać konflikty między dziećmi?
W każdej sytuacji zadaniem rodziców jest nauczenie dzieci radzenia sobie z kłopotami życiowymi i niezadowoleniem z tego, co się dzieje. I należy to robić, gdy są małe, a autorytet osoby dorosłej jest nadal dość wysoki.
Idealnie, podczas sporów i sporów dotyczących dzieci, dorośli powinni pozostać biernymi mediatorami, którzy używają przemyślanych słów, aby skierować emocje dzieci we właściwym kierunku.
1. Otwórz oczy swoim dzieciom na to, co dzieje się w ich hałaśliwym towarzystwie. Niech wszyscy opisują sytuację tak, jak ją widzą. Często niewinne wyśmiewanie i obelgi mogą stać się traumą psychologiczną na całe życie, a dzięki szybkiej interwencji dorosłych można tego uniknąć.
2. Daj dzieciom klucz do rozwiązania problemu, niech każde zaproponuje własną wersję tego, jak rozwiązać konflikt. Jeśli nie uda się znaleźć wyjścia wspólnymi siłami, spokojnie powiedz, że gra się skończyła, a jeśli dzieci są zainteresowane jej kontynuacją, muszą dojść do rozsądnego kompromisu, na przykład ustąpić sobie nawzajem.
3. Zachęć dzieci do ustalenia nowych zasad, które pomogą im uniknąć zamieszania w przyszłości. Jeśli udało Ci się wspólnie rozwiązać jeden konflikt, skonsolidować wynik, chwalić wkład każdego dziecka w sukces wspólnej sprawy.
Pamiętaj o wrażliwości dzieci: w chwilach gwałtownych konfliktów zmień ich emocje na coś innego - nie mniej żywego i wrażliwego. Później, gdy upał ostygnie, przypomnij sobie przeszłość i omów problem, który miał miejsce jakiś czas temu. Nie pozwól, aby wszystko się potoczyło, nie udawaj, że nic się nie stało.
Aby rozwiązać konflikt między dziećmi, wejdź na pozycję każdego dziecka, spójrz na świat jego oczami, pamiętaj o swoim dzieciństwie, nie lekceważ łez i wyrzutów, bo wrażliwość duszy dziecka pozostawia ślad na całe życie.
Spójrz na działania dzieci. Wszystko, co wiedzą i potrafią, przedstawiamy im, a jeśli coś w Twoim zachowaniu Cię niepokoi, przyjrzyj się bliżej, być może jest to tylko odpowiedź Twojego własnego zachowania.
Wreszcie, daj dzieciom poczucie, że są zespołem. Niech grają niegrzecznie, bawią się niegrzecznie, ale jeśli w tym momencie narodziła się między nimi jedność, wycofaj się. Nawet jeśli choć trochę przekroczyli granicę, to fakt, że dzieci są razem, powinien najbardziej ucieszyć.
