Teraz wielu rodziców boryka się z problemem nadpobudliwości dzieci. Dziecko nadpobudliwe jest hałaśliwym, pobudliwym, ciągle w ruchu. Interesuje go dosłownie wszystko, ale bardzo trudno jest skupić jego uwagę na czymś konkretnym.
Przyczyny nadpobudliwości
Nie ma jednego powodu nadpobudliwości dziecka. Wpływa na to kilka czynników.
1. Obecność pewnych infekcji u matki w czasie ciąży, palenia tytoniu, używania narkotyków lub alkoholu, obecność chorób, niezgodność czynnika Rh i inne.
2. Rygorystyczne rodzicielstwo dziecka i częste konflikty rodzinne mogą wywołać pojawienie się nadpobudliwości.
3. 80% nadpobudliwości dziecka zależy od czynników genetycznych.
Jak przejawia się nadpobudliwość u dziecka?
Łatwo ją rozpoznać. Jeśli dziecko ani sekundy nie siedzi spokojnie, biega, skacze cały czas, ciągle coś bawi, łamie, gdzieś się wspina, to znaczy, że jest nadpobudliwe.
Najczęściej nadpobudliwość objawia się, gdy dziecko jest bardzo kapryśne i płacze, nie może siedzieć cicho, długo nie rozwodzi się nad konkretnymi rzeczami.
Jak radzić sobie z nadpobudliwością?
Psychologowie nie zalecają silnego tłumienia nadaktywności. Energia dziecka musi koniecznie wyjść, a nie kumulować. Jeśli jednak z każdym dniem dziecko staje się bardziej niespokojne, należy je pokazać neurologowi i psychologowi.
W walce z nadpobudliwością pomaga kompleksowa pomoc. Tutaj potrzebujesz interwencji medycznej w połączeniu z czynnościami, które przeprowadzi psycholog. Głównym leczeniem jest skierowanie energii dziecka we właściwym kierunku. Ważne jest, aby przestrzegać ścisłej codziennej rutyny, grać więcej na świeżym powietrzu.
Dzieci nadpobudliwe wykazują niewielkie zainteresowanie określonym zawodem. Jednak z reguły aktywne dzieci bardziej lubią wychowanie fizyczne, więc nie zaszkodzi wysłać takie dziecko do sekcji sportowej. Bardzo trudno jest porozumieć się z nadpobudliwymi dziećmi. Dla nich surowe wychowanie jest niedopuszczalne. Należy zachęcać nawet małe osiągnięcia takiego dziecka. Nie przeciążaj zbytnio dziecka.
Nadpobudliwość nie jest chorobą, ale sama nie zniknie. Dlatego rodzice muszą być cierpliwi.
