Pierwsze oznaki nieposłuszeństwa i uporu zaczynają pojawiać się u dzieci w wieku około dwóch lat. Nalegając na siebie, będąc nieposłusznym, zdecydowanie odpowiadając „nie” na prawie wszystkie propozycje dorosłych, dziecko dosłownie nęka rodziców. Jak zachowywać się z niegrzecznym dzieckiem?
Do półtora roku do dwóch lat twoje dziecko musiało po prostu krzyczeć, aby się do niego zbliżać, karmić, przebierać. Okruchy zostały rozbawione i spełniły wszystkie jego pragnienia, które stawały się coraz bardziej. A teraz rodzice nie wpuszczają do kosza, wbrew swojej woli prowadzą do domu ze spaceru. Naturalną reakcją malucha próbującego się usamodzielnić jest protest. Nadszedł wiek, w którym dziecko musi nauczyć się rozumieć, że inni, tacy jak on, mają pragnienia i uczucia, że istnieją zasady, których należy przestrzegać. Opanowanie tego bardzo ważnego zadania zajmuje trochę czasu. Rodzice powinni nauczyć małego człowieka regulować swoje uczucia, pomóc mu opanować umiejętności komunikowania się z ludźmi. Rozwój samodzielności dziecka nie oznacza całkowitego odrzucenia jakichkolwiek ograniczeń. Dziecko potrzebuje zakazów tak samo jak wolności wyboru. Tylko wtedy, gdy rodzice są niekonsekwentni lub zbyt restrykcyjni, życie rodzinne staje się nieustannym polem bitwy, w którym często dziecko jest zwycięzcą. Postaraj się uspokoić i zrozumieć, że Twoje dotychczas uległe dziecko nie zachowuje się w ten sposób, ponieważ chce zrujnować Ci życie. Po prostu próbuje opanować nowe strategie zachowań, a dla dziecka też nie jest to łatwe. Staraj się nie reagować przesadnie na złe zachowanie dziecka, aby nie powtarzało się ono częściej. W ten sposób dziecko przyciąga twoją uwagę. Daj mu do zrozumienia, że jego napady złości Cię nie przerażają, że dzieląc się jego uczuciami, nadal nie zmienisz swojego punktu widzenia. Poświęć maksimum uwagi dziecku, gdy jest elastyczne i dobrze się zachowuje. Jeśli zrobi to, o co go prosiłeś, chwal go. Nie trzeba chwalić dorosłego za mycie zębów, a dla 2-latka jest to nadal bardzo ważne. W końcu bardzo ważne jest, aby nauczył się rozumieć, co i dlaczego się z nim dzieje, gdy protestuje lub wpada w złość. Zamiast mówić „Nie waż się złościć”, lepiej powiedzieć maluchowi: „Wiem, że źle się czujesz, jesteś zdenerwowany, ale ja też jestem bardzo zdenerwowany twoim zachowaniem”. Dziecko, które uparcie nalega na swoje, często po prostu nie może zrozumieć, czego od niego chce. Słyszy tylko oburzenie rodziców i odpowiada w naturze. W takich sytuacjach staraj się mówić spokojnym głosem i jak najdokładniej artykułować swoje wymagania. Aby uniknąć niepotrzebnych bitew, często daj dziecku wybór. Na przykład, jeśli maluch nie chce się przebrać przed snem, zapytaj go, w jakiej piżamie chce spać. Podczas obiadu pozwól mu wybrać łyżkę i talerz do jedzenia. Daj swojemu dziecku możliwość samodzielnej decyzji, wtedy być może w innej sytuacji będzie bardziej ugodowy. Pamiętaj, że im bardziej cierpliwie, konsekwentnie i konsekwentnie wszyscy członkowie rodziny nalegają na przyjęcie przez dziecko obowiązkowej, przestrzeganej wszelkimi regułami, tym łatwiej Twoje dziecko będzie w stanie je opanować….
