Kwestia nieposłuszeństwa pojawia się niemal w każdej rodzinie. I bardzo ważne jest, aby wiedzieć, jak prawidłowo się zachowywać, aby nie zepsuć relacji z dzieckiem, ale rozwiązać problem.
Z pewnością każdy rodzic stanął w obliczu sytuacji nieposłuszeństwa i nazwał swoje dziecko nieposłusznym. I ten problem niewątpliwie niepokoi wszystkich. Co więcej, chcesz kochać i być dumnym ze swojego dziecka, żyć w pokoju i harmonii, być przyjacielem, wsparciem i wsparciem dla niego, a nie przeklinać i karać. Spróbujmy więc dowiedzieć się, jak być.
1. Główni rodzice w rodzinie, a nie dziecko.
W żadnym wypadku nie powinno być demokracji, w której dziecko jest traktowane na równi z mamą i tatą - do tego ty i rodzice macie uczyć i pomagać. Tak, gdy Twoje dziecko nie jest już małe i pojawia się kwestia np. przyjęcia na studia i przyszłego życia, to możesz posłuchać jego opinii (w końcu to ważny krok w JEGO życiu), ale ostatnie słowo powinien zawsze być twój.
2. Oboje rodzice powinni być w tym samym czasie.
Jest to bardzo ważne i nie jest wymagane żadne wyjaśnienie.
3. Nie, to nie.
Słowo nie powinno brzmieć rzadko, ale należy na nie zwracać szczególną uwagę – np. powinno być wymawiane, gdy istnieje realne zagrożenie dla dziecka lub w wyjątkowych przypadkach. W sytuacjach, gdy dziecko po prostu chce zabrać twoje czasopismo, lepiej powiedzieć: „Aj, po co ci go?” i zwróć uwagę na coś interesującego. W przeciwnym razie dziecko będzie cały czas słyszeć „Nie” i przestanie na nie odpowiadać. A co najważniejsze, jeśli odmówiłeś, ale musisz być pryncypialny i stać na swoim miejscu i nie zmieniać zdania po 5 minutach, nawet jeśli zauważysz krzyki i łzy (po prostu wyjdź i nie zareaguj), inaczej Twoje dziecko przestanie traktując twoje słowa poważnie.
4. Nie - zawsze nie.
Jeśli odmówiłeś dzisiaj czemuś, czego nie możesz na przykład wziąć telefonu – to w każdy inny dzień też nie możesz – zawsze!
1. Podczas wychowywania weź pod uwagę rozwój i wiek dziecka.
2. Rozsądność Twoich wymagań.
Na przykład przy najmniejszym nieposłuszeństwie nie trzeba zostawiać dziecka głodnego.
3. Stopień kary musi odpowiadać wykroczeniu i być aktualny.
Jeśli dziecko przypadkowo coś wylało, nie ma potrzeby tego chłostać. Lub jeśli dziecko jest niegrzeczne rano, nie ma potrzeby pozbawiać go bajek wieczorem - kara powinna odejść natychmiast.
4. Musisz być spokojny, zanim zostaniesz ukarany.
Jeśli czujesz, że jesteś zbyt zły, podejmij kroki, aby się uspokoić (wyjdź w powietrze, do innego pokoju, na balkon, kilka spokojnych westchnień), a dopiero potem podejmij decyzję.
5. Postaw się w sytuacji dziecka i zastanów się, jak mówić i jak się zachowywać.
6. Nie krzycz - spokojny głos jest zawsze lepiej odbierany, a rzadki płacz w sytuacjach krytycznych będzie odbierany ze szczególną wagą.
7. Mów zrozumiałym językiem.
8. Jeśli dziecko jest histeryczne (a więc stara się nad tobą zapanować) - nie reaguj i odsuwaj się od dziecka, bądź spokojny i wytrwały, a gdy się uspokoi - podejdź do niego. W ten sposób zrozumie, że jego płacz do niczego nie prowadzi, a jeśli milczy, jesteś tam.
9. Jeśli dziecko coś rozproszy - w żadnym wypadku nie przynoś tego, ale wręcz przeciwnie, zabierz to. Nie ma potrzeby edukować w myśl zasady - Wszystko, tylko milczeć. I tak dziecko zrozumie, że jeśli zostanie rzucone, to rzecz zniknie - i przestanie to robić.
10. Zawsze bądź przykładem.
Jeśli przysięgasz na to, że dziecko ciągle siedzi przed telewizorem, a ty sam robisz to samo, jest to absolutnie niewłaściwe.
11. Bądź przygotowany na dialog i dyskusję.
12. W niektórych sytuacjach, które nie są niebezpieczne, zachowaj milczenie i zobacz, jak sytuacja się kończy - pozwól dziecku zrozumieć, że nie jest to konieczne.
13. Zachęcaj do dobrych, ale nie do złych. Nie bierz dobra za pewnik. Dziecko powinno czuć, że dobrze jest być dobrym.
14. Jeśli chcesz porównać dla celów edukacyjnych, porównaj zachowanie, a nie ludzi. Na przykład nie musisz mówić, że zachowujesz się źle, tak jak Petya – można powiedzieć – Petya zrobiła coś złego i zostanie teraz ukarana – ty też tego nie chcesz.
15. Znajdź powody i przeanalizuj, dlaczego dziecko zachowuje się w ten sposób.
Rozważ powyższe i mam nadzieję, że nauczysz się wychowywać swoje ukochane dziecko. A co najważniejsze - wychowaj nie tak wygodnie dla ciebie, ale jak to będzie dla niego dobre i przydatne - nie trzeba na przykład robić syna matki z chłopca - wychować dobrego, kochającego syna i prawdziwego facet. Miłość i dobroć dla Twojej rodziny!
