W przypadku cukrzycy ciążowej u kobiet w ciąży metabolizm węglowodanów jest zaburzony, a poziom cukru we krwi wzrasta. Cukrzyca ciążowa niekorzystnie wpływa na stan matki i płodu, dlatego poziom cukru we krwi kobiety ciężarnej wymaga stałego monitorowania medycznego.
Cukier dostaje się do organizmu kobiety w ciąży z pokarmów zawierających węglowodany. Wraz ze zmniejszeniem spożycia węglowodanów z wątroby uwalniana jest glukoza, która jest niezbędna do życia ciała kobiety w ciąży. Aby glukoza dostała się do krwiobiegu, potrzebny jest hormon insuliny, który jest wytwarzany przez trzustkę. Jeśli to nie wystarczy, to komórki nie mają wystarczającej ilości glukozy.
Po 20 tygodniach ciąży działanie hormonów może częściowo blokować produkcję insuliny, co powoduje, że trzustka wydziela więcej insuliny. Przy braku insuliny pojawia się cukrzyca ciążowa.
Przyczyny cukrzycy ciążowej u kobiet w ciąży mogą być różne. Wśród czynników ryzyka są nadwaga, dziedziczność, wiek powyżej 25 lat, duża masa płodu w wywiadzie, nawracające poronienia, martwy urodzenie, wielowodzie, wady rozwojowe płodu w poprzednich ciążach.
Cukrzycę ciążową mierzy się na podstawie poziomu cukru we krwi na czczo. Dzięki swojej wysokiej wartości kobietom w ciąży przypisuje się specjalny test z obciążeniem glukozą. Normalny poziom cukru we krwi u kobiet w ciąży na pusty żołądek wynosi 4-5,2 mmol/L, czyli znacznie mniej niż u kobiet niebędących w ciąży.
Wysoki poziom cukru we krwi podczas ciąży może prowadzić do powikłań. Wśród nich: duży płód, niedorozwój narządów wewnętrznych dziecka, hipoglikemia.
Kobiety z cukrzycą ciążową mają wysokie ryzyko wystąpienia gestozy (wysokie ciśnienie krwi, obrzęki, zaburzenia czynności nerek i krążenia mózgowego), infekcji dróg moczowych i przedwczesnego porodu.
W celu zapobiegania cukrzycy u kobiet w ciąży lekarz przepisuje specjalną dietę, kobiety zagrożone muszą zmniejszyć spożycie słodyczy, tłuszczów, skrobi. Zaleca się ćwiczenia. Jeśli stan się pogorszy, przeprowadza się insulinoterapię.
