Często rodzice starają się rozwijać dziecko od najmłodszych lat. Zabierają go do korepetytorów, zapisują do kółek i pracowni, marząc, aby dziecko mogło wycisnąć z zajęć jak najwięcej i stać się osobą odnoszącą sukcesy, a być może sławną. Ale starając się robić „to, co najlepsze”, rodzice mogą pozbawić dziecko nie tylko dzieciństwa, ale także możliwości nauki gospodarowania czasem wolnym.
Niewielu rodziców uważa, że przeciążenie różnymi zajęciami może doprowadzić do tego, że nie mogą obejść się bez pomocy specjalisty. Ale nawet znalezienie czasu na wizytę u psychologa może być niezwykle trudne, ponieważ wszystkie dni dziecka są zaplanowane co minutę. Rodzice nie biorą pod uwagę faktu, że ważne jest, aby dzieci nie tylko opanowały różne umiejętności, wiedzę i zdolności, ale także nauczyły się wchodzić w interakcje ze społeczeństwem, czuć, kochać, nawiązywać przyjaźnie, umieć postępować w określonych sytuacjach życiowych. A to wymaga wolnego czasu, którego nie ma zapracowane dziecko.
Jeśli zapytasz rodziców, dlaczego nie dajesz dziecku możliwości robienia tego, czego chce, to najczęściej w odpowiedzi powiedzą, że jeśli dasz dziecku wolność, usiądzie, zakopie się w komputerze lub telefonie i spędzi czas na nic. W końcu nie chce chodzić, spotykać się z przyjaciółmi, czytać książek. W rzeczywistości nie robi tego, ponieważ po prostu się nie nauczył, ponieważ nigdy nie miał wolnego czasu.
Aby nauczyć się zarządzać swoim wolnym czasem, dziecko musi się rozwijać i wiedzieć, czego tak naprawdę chce, a nie jego rodzice. Aby spotykać się z przyjaciółmi, komunikować się z nimi, grać w gry, czytać książki, dziecko musi nauczyć się komunikować, co nie jest mu nieodłączne od urodzenia. Komunikując się z rówieśnikami, dziecko stopniowo rozumie, jak zarządzać swoim czasem i rozwija się. Bawiąc się zabawkami, również się rozwija i jeśli jego ulubiona rozrywka zostanie odebrana dziecku w młodym wieku, pełny rozwój ulegnie spowolnieniu.
Dlaczego dziecko potrzebuje wolnego czasu
Do rozwoju umysłowego. Ważne jest, aby wiedzieć, że rozwój umysłowy odbywa się poprzez zabawę, która zmienia się wraz z wiekiem. Jeśli dziecku nie wolno się bawić, rozwój umysłowy ulegnie spowolnieniu, a w wieku dorosłym osoba nie będzie w stanie szybko podejmować decyzji, wchodzić w interakcje z zespołem lub założyć firmę. W końcu wszystkie te umiejętności są nauczane poprzez gry dla dzieci. Pozbawiając dziecko tej szansy, rodzice pozbawiają go jego rozwoju.
Za umiejętność komunikowania się z innymi ludźmi. Umiejętność ta jest również dana dziecku w młodym wieku i tylko w kontakcie z innymi dziećmi, w osobistej interakcji z nimi. Tylko bawiąc się ze sobą, dzieci mogą zrozumieć, jak prawidłowo się komunikować. Jeśli dziecko jest pozbawione tej możliwości i zamiast tego wysyłane na niezliczone zajęcia, to oczywiście rozwija się psychicznie i fizycznie, ale często nie otrzymuje umiejętności poprawnej – nieformalnej – komunikacji z ludźmi. Dlatego w wieku dorosłym takim osobom bardzo trudno jest znaleźć towarzysza lub towarzysza w życiu, nie wiedzą, jak nawiązywać przyjaźnie, nie wiedzą, jak poznać ciekawą osobę, o czym rozmawiać podczas spotkania z przyjaciółmi (jeśli mieć taką osobę). Brak kontaktu z innymi może prowadzić do samotności, depresji, a czasem zaburzeń psychicznych.
Do kształtowania osobowości. Kreatywne pomysły może wymyślać tylko taka osoba, która nauczyła się swobodnie myśleć, która miała wolny czas, aby wymyślić coś własnego, a nie działać według szablonu przygotowanego dla wszystkich. Ale aby stać się indywidualistą, musisz nauczyć się samodzielnie wybierać to, co naprawdę lubisz. Jeśli dziecko chce śpiewać, a rodzice wysyłają go do sekcji sportowej, raczej nie będzie w stanie dalej realizować tego, o czym marzył. Stopniowo ich własne pragnienia zostaną zastąpione pragnieniami ich rodziców i ukształtuje się osobowość, która będzie czekać, aż inni coś jej zaoferują, ci, którzy nauczyli się myśleć, komunikować się, bawić i współdziałać z tym światem.
