Bardzo trudno jest zaobserwować sytuację, w której rozzłoszczeni rodzice besztają, poniżają lub wprost krzyczą na swoje dzieci. I gubimy się między chęcią odpowiadania rodzicowi w ten sam sposób lub po prostu odejścia bez ingerencji.
Czy w takiej sytuacji można besztać rodziców?
Zapewne przypadki są różne i czasami postawienie takiego rodzica na jego miejscu nie jest najgorszą opcją. Mimo to lepiej tego nie robić.
Po pierwsze, w ogóle nie znasz tych osób, nie masz pojęcia, jak zareaguje jeszcze bardziej rozgoryczony rodzic. Być może dziecko dostanie jeszcze więcej, gdy zniknie z pola widzenia.
Po drugie, kto nie zmęczył się do całkowitego wyczerpania. A kogo dzieci nie przywiodły do delirium tremens? Ponownie, nie możesz wiedzieć, jakimi są rodzicami w ogóle. Możliwe, że relacje w tej rodzinie są naprawdę dobre, a ten przypadek jest nietypowy. Mama i tata już doświadczają (lub będą doświadczać) poczucia winy, bezradności i przerażenia z powodu tego, co się stało. A potem dodajesz.
Niemniej jednak są sposoby, na które możesz i powinieneś zareagować w takiej sytuacji.
1. Przenieś swoją uwagę na dziecko. Nie kontaktuj się bezpośrednio z rodzicem, skontaktuj się z dzieckiem, spróbuj uspokoić go jakimś nieistotnym zwrotem. Tutaj zadaniem jest zmniejszenie intensywności namiętności, pokazanie dziecku, że tak naprawdę nie jest teraz sam na całym świecie, że ma jeśli nie pomoc, to przynajmniej wsparcie. A uwaga rodziców w tym przypadku prawdopodobnie przesunie się ze ślepej agresji na samo dziecko i ogólnie otaczający go świat.
Czasami warto, aby sami rodzice w takim stanie usłyszeli z zewnątrz, że ich dziecko jest naprawdę świetne. Że inni też to widzą.
Jak mogę to zrobić?
Lubię dzieci, które tak dobrze rysują i nie boją się ubrudzić
· Zadajesz bardzo odważne i mądre pytania. Tacy ludzie wiele w życiu osiągają. Dobrze zrobiony!
· Jesteś najpiękniejszą dziewczyną na świecie! Zaufaj mi.
· Możesz nawet mrugnąć lub uśmiechnąć się do dziecka, aby zrozumiało, że jesteś po jego stronie.
2. Zamiast czynić wyrzuty, zaoferuj pomoc. Czasami rodzice potrzebują dosłownie kilku minut, aby dojść do siebie. A czasami wystarczy nawet usłyszeć, że nie jest potępiony, że jest zrozumiany, że nie jest sam ze swoimi emocjami.
· Czy chcesz, żebym trzymał go trochę w ramionach?
· Widzę jak bardzo jesteś zmęczony, mam kilka minut, czy mogę Ci w czymś pomóc?
Czy masz coś przeciwko, jeśli twój syn i ja czytamy książkę?
· Pozwól, że pomogę Ci z torbami?
We wszystkich takich sytuacjach ważne jest przestrzeganie głównej zasady: cokolwiek robisz, ilość dobra na świecie musi wzrastać. Jeśli nasze społeczeństwo będzie przyjazne, życie wszystkich będzie łatwiejsze i bezpieczniejsze. Łącznie z naszymi dziećmi.
