Dzieci w wieku od dwóch do pięciu lat często opowiadają niesamowite historie, których nie potrafią sobie wytłumaczyć, ale z przekonaniem udowadniają rodzicom, że to im się przydarzyło w rzeczywistości.
Dlaczego małe dzieci opowiadają o swoich przeszłych życiach
Zdolność mózgu dziecka do symulowania zdarzeń, które miały miejsce w poprzednim życiu w świadomości, jest badana przez specjalistów z różnych dziedzin medycyny. Jednak nadal nie ma zgody co do mechanizmu reprodukcji tego rodzaju wspomnień. Udało nam się jedynie podkreślić wspólne cechy.
Cechy wspomnień z dzieciństwa
Wiele dzieci opowiada o tym, jak żyło w odległych krajach i miało rodziny, a wszystko opisuje z drobnymi szczegółami. Inni mówią, że pamiętają dzień swojej śmierci, a nawet przyczynę. Z jednej strony może to być postrzegane jako fantazja, z drugiej strony uderza szczegółowość opisu wydarzeń i ludzi. Mózgi dzieci nie są w stanie samodzielnie odtworzyć takich obrazów.
Znany psychoterapeuta Jim Tucker, badający wspomnienia z dzieciństwa, zwraca uwagę, że takich zjawisk jest coraz więcej. Dlatego konieczne jest przyjęcie ich jako zjawiska naturalnego, nazywanego w naukach ezoterycznych reinkarnacją i wymagającego głębokiej analizy.
Z punktu widzenia badaczy zjawiska wędrówki dusz w kosmosie przyczyny pojawienia się takich wspomnień u dzieci w wieku od 2 do 7 lat są różne. Po pierwsze, może się to zdarzyć, ponieważ świadomość dziecka jest jak najbardziej otwarta i nie jest zapchana realiami świata zewnętrznego. Dlatego dziecko jest w stanie zachować i odtworzyć informacje z poprzedniego życia absolutnie dokładne. Po drugie, istnieje teoria, zgodnie z którą tylko mózg dziecka ma unikalną zdolność do odtwarzania zdarzeń, które znajdują się w sferze nieznanego.
Dzieci, które opowiadają o swoich przeszłych życiach, mają iloraz inteligencji powyżej średniej, ale to nie znaczy, że są geniuszami, po prostu nie mają oznak zaburzeń psychicznych. Należy również zauważyć, że te dzieci mają znamiona, które wyglądają jak blizna lub wrodzone problemy zdrowotne. Same dzieci tłumaczą to tym, że w poprzednim życiu zostały ranne lub miały poważne problemy zdrowotne.
Prawidłowa odpowiedź rodziców
W większości przypadków rodzice nie traktują poważnie historii swoich dzieci, tłumacząc to podatnością dziecka na wrażliwość lub ruchliwością dziecięcej psychiki. Jeśli jednak Twoje dziecko okresowo opowiada Ci o takich wydarzeniach, lepiej posłuchaj. W rezultacie okazuje się, że historia życia innej osoby jest bardzo składana.
Zdarzają się sytuacje, kiedy rodzice zaczynają wierzyć w historię dziecka i sprawdzać informacje w Internecie. Ku ich wielkiemu zdziwieniu odkrywają prawdziwe postacie historyczne, które żyły dokładnie w czasie, który opisuje dziecko. W takim przypadku nie powinieneś naciskać na dziecko ani prowadzić go do psychologa, ponieważ takie działania mogą tylko negatywnie wpłynąć na jego psychikę. Postrzegaj swoje dziecko takim, jakim jest, nie narzucaj mu wzorców zachowania innych ludzi. Nie ma nic złego w pamiętaniu jego przeszłego życia. Okres ten będzie trwał przez 6-7 lat, ponieważ w tym czasie rozpoczyna się nowa faza formowania się aktywności mózgu.
