Przykłady pokazują różnorodność przyczyn zaburzeń snu w dzieciństwie. Dlatego warto tu przytoczyć szereg rozważań, które matka może sprawdzić w każdym konkretnym przypadku, a jej obserwacje mogą później okazać się ważne dla lekarza i jego oceny sytuacji. Rozważania te można sformułować w następujący sposób.
Jakie jest ogólne samopoczucie dziecka w dzień iw nocy? Czy występują wzdęcia, zaparcia, pocenie się, dreszcze, zazdrość, zazdrość, niezadowolenie itp.?
Jak czuje się matka? Może jest przepracowana, nieszczęśliwa, niezrozumiana przez innych, zmęczona pracą, przygnębiona i ogólnie na granicy wytrzymałości? Może ma kłopoty z teściem i teściową, domownikami, sąsiadami, albo troski o przyszłość i lęki?
Jakie jest otoczenie dziecka: łóżko, hałas, mieszkanie, radio i telewizor, zabawki?
Może chwilowa, konkretna potrzeba (na przykład podczas choroby, gdy został zabrany do łóżka matki) przekształciła się dla niego w obsesyjny nawyk?
Aby zilustrować to podejście, podamy jeszcze kilka przykładów.
Być może obiad składał się z pokarmów zawierających celulozę, które powodują wzdęcia. Lub w ciepłym sezonie dziecko nosiło ciepłą czapkę. Albo młodsza siostra uczy się chodzić (typowy moment, w którym może pojawić się zazdrość). Ciągłe drżenie i zahamowania mogą również prowadzić do nocnych zmartwień. Na przykład, jeśli rodzina mieszka w mieszkaniu, w którym nie wolno krzyczeć, w przeciwnym razie może zostać eksmitowana.
Jeśli rodzice, rozważając wszystkie te rozważania, dowiedzą się, co jest przyczyną zaburzeń snu, pojawia się kolejne pytanie: co robić?
