„Wszystkie szczęśliwe rodziny są takie same, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób” – tak zaczyna się powieść „Anna Karenina”. Z całym szacunkiem dla wielkiego pisarza i myśliciela L. N. Tołstoj można polemizować z tym stwierdzeniem.
Instrukcje
Krok 1
Istnieje wiele rodzin, które są niepodobne dosłownie do wszystkich - bogactwo materialne, stosunek małżonków do siebie i dzieci, zamówienia, nawyki, hobby. Są jednak szczęśliwi! Oznacza to, że każda szczęśliwa rodzina jest również szczęśliwa na swój sposób. Ale dlaczego tak się dzieje? Wszyscy ludzie różnią się między sobą charakterem, zwyczajami i wychowaniem. Absurdem jest oczekiwanie, że w różnych rodzinach małżonkowie będą zachowywać się tak samo, tak samo rozmawiać, wykonywać prace domowe, wychowywać dzieci, spędzać wolny czas itp. Oczywiście zrobią to po swojemu, w oparciu o własne wyobrażenia o tym, co jest słuszne, a co nie, charakter, wychowanie, przyzwyczajenia. Najważniejsze, że traktują się nawzajem z miłością i szacunkiem, wtedy rodzina może być szczęśliwa.
Krok 2
Ludzie mają też inne potrzeby. Jedna rodzina jest zadowolona ze skromnych dochodów, druga potrzebuje przestronnego domu, możliwości regularnego wypoczynku w zagranicznych kurortach, robienia zakupów w drogich sklepach, odwiedzania modnych restauracji i klubów. Jeśli w obu przypadkach małżonkowie będą mieli możliwość zaspokojenia tych potrzeb, będą zadowoleni i szczęśliwi.
Krok 3
Każda rodzina ma też własny system priorytetów życiowych. Jest wiele par, dla których największym szczęściem jest wychowywanie zdrowych, inteligentnych i wszechstronnych dzieci. Ale są też rodziny, w których praca i kariera są na pierwszym miejscu. Chociaż tacy małżonkowie mogą również kochać swoje dzieci i opiekować się nimi w każdy możliwy sposób. A ktoś nie myśli o szczęściu bez możliwości zaangażowania się w swoje ulubione hobby, kreatywność. Wszelkie normy, szablony nie mają tutaj zastosowania. Ale we wszystkich przypadkach małżonkowie mogą szczerze uważać się za szczęśliwych.
Krok 4
Wreszcie nie możemy zapomnieć o różnicy temperamentów. Dla szczęścia rodzinnego osoba emocjonalna, wrażliwa musi często słyszeć słowa miłości, odczuwać oznaki uwagi, troski ze strony partnera, otrzymywać od niego prezenty, nawet skromne, słyszeć komplementy. Bez tego nie czuje się szczęśliwy, może wątpić w szczerość uczuć współmałżonka. A spokojniejsza, powściągliwa osoba nie potrzebuje tak częstych i emocjonalnych okazów miłości, uwagi i wdzięczności (choć oczywiście lubi też miłe słowa i prezenty). Niemniej jednak może być równie szczęśliwy w małżeństwie, po prostu czuje miłość, nie potrzebuje dowodu i nie jest ważny.
