Od dzieciństwa ludzie są uczeni, że kłamstwo jest złe i złe. Mimo to ludzie często kłamią. Jednak oprócz powszechnego oszustwa dla własnej ochrony istnieje również kłamstwo zbawienia - oszustwo mające na celu ochronę innych ludzi.
Kłamstwa zbawienia i białe kłamstwa
Oszustwo ratunkowe jest często mylone z oszustwem grzecznym. Dlatego ludzie często zaprzeczają istnieniu kłamstwa dla zbawienia: wierzą, że jest to klasyczne „białe kłamstwo”, kiedy ukrywają prawdę, aby nie urazić człowieka. W rzeczywistości są to zupełnie inne koncepcje. Białe kłamstwa mają na celu ukrycie prawdy, która nie jest zbyt znacząca, aby nie gniewać i nie denerwować. To ona bywa wykorzystywana przez ludzi, wychwalając nową fryzurę czy strój swoich znajomych lub zauważając ich pozytywne cechy, których w rzeczywistości nie ma.
Białe kłamstwa w wielu krajach są ukłonem w stronę grzeczności, dzięki czemu można je bezpiecznie stosować bez obaw o naganę ze strony społeczeństwa.
Kłamstwo zbawienia jest używane w poważnych przypadkach, gdy chodzi o sprawy znacznie poważniejsze niż dyskomfort lub uraza drugiej osoby. Pacjentowi, który nie charakteryzuje się silnym charakterem i odpornością, nie należy mówić, że jego choroba jest zbyt poważna i może wkrótce go zabić. Mówiąc tak straszną prawdę, ludzie nie tylko zatruwają ostatnie tygodnie życia człowieka, ale także sprawiają, że rozumie, że teraz pozostała mu tylko jedna ścieżka, a on prowadzi na cmentarz. Dla tych, którzy nie mogą już walczyć o życie, takie słowa mogą stać się prawdziwym wyrokiem. O wiele bardziej humanitarne będzie używanie kłamstwa do zbawienia – da nie tylko nadzieję, ale i siłę do walki.
Jak kłamstwo może być zbawienne?
Jeśli nie wierzysz w kłamstwo zbawienia, zastanów się, jak pomogło ono uratować wiele istnień w trudnych czasach. Oszustwo pozwalało ukrywać niewinnych ludzi w czasie wojny. Był używany przez więźniów podczas przesłuchań do ratowania życia innych ludzi. Dzięki niemu ci, którzy byli w jakiś sposób zaangażowani w sprawy polityczne, mogli przetrwać czasy represji.
Nawet chrześcijanie, którzy potępiają kłamstwa, mają własny przykład: gdyby Judasz pocałował nie Jezusa, ale jednego ze swoich uczniów, Mesjasz by przeżył. To nie kłamstwa go zrujnowały, ale prawda.
Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że okłamywanie się na ratunek jest możliwe tylko w sytuacjach krytycznych. Ta koncepcja nie może zakryć drobnych oszustw, ponieważ to właśnie taka substytucja spowodowała, że szlachetna nieprawda przerodziła się w mit. Zbawcze kłamstwo jest właściwe, gdy nie szkodzi, ale chroni. Tak więc adopcyjny ojciec i matka mówią chłopcu adoptowanemu w dzieciństwie, że są jego prawdziwymi rodzicami. W ten sposób dzieci są chronione przed faktami, które mogą uszkodzić ich psychikę i złamać im życie.
