Czarny humor, który niektórzy uważają za zbyt ostry i obraźliwy, jest mieszanką bardziej nieszkodliwego zwykłego humoru z czystym cynizmem. Co więcej, uważa się, że komiczny efekt tej konkretnej odmiany wynika z żartów na takie tematy, jak śmierć, przemoc, śmiertelne choroby, niepełnosprawność fizyczna i inne.
Instrukcje
Krok 1
Przedmioty lub motywy czarnego humoru nazywane są również motywami makabrycznymi. Macabre dosłownie tłumaczy się jako „taniec śmierci” i jest alegoryczną fabułą malarstwa i literatury europejskiego średniowiecza. To czarny humor jest podstawą sztuki absurdu w różnych dziedzinach sztuki. Ale ściśle mówiąc, termin ten, który po francusku brzmi jak humor noir, ma francuskie pochodzenie i został po raz pierwszy napotkany przez Huysmansa w latach 80. XIX wieku wśród zwolenników kierunku surrealizmu.
Krok 2
Z kolei André Breton w 1939 roku skompilował nawet „Antologię czarnego humoru”. To ten francuski pisarz postawił hipotezę, że początki czarnego humoru sięgają epoki oświecenia – „Skromna propozycja” Jonathana Swifta, „Candida” Woltera i „Tristam Shandy” Sterna. W XX wieku surrealiści dostarczyli uzasadnienia filozofii czarnej komedii, która ich zdaniem wywodziła się z nauk Frend i Hegla.
Krok 3
Badacze uważają też, że początki czarnego humoru sięgają średniowiecznej tradycji karnawałowej, kiedy to ludzie inscenizowali „tańce śmierci” i „ucztowanie podczas zarazy”. To z czarnego humoru płynie też wiele ostrych pieśni folklorystycznych i dziecięcych opowieści grozy, a folklor miejski wciąż pełen jest złośliwych i częściowo sadystycznych rymów i anegdot.
Krok 4
Nawiasem mówiąc, André Breton zawarł w opracowanej Antologii dzieła Charlesa Baudelaire'a, Alphonse'a Allaya i Lewisa Carrolla, który pisał nie tylko słodkie historie o podróżach dziewczynki Alicji. Rosyjskie dziedzictwo czarnego humoru to m.in. bożonarodzeniowe historie Antoszy Czechontego (pseudonim Antona Czechowa), opowiadania Sashy Czerny, Daniiła Charmsa, a nawet popularne wśród współczesnych rosyjskich dzieci „Szkodliwe rady” Grigorija Ostera.
Krok 5
W kinie tradycja czarnego humoru znalazła również świetne zastosowanie w gatunku czarnej komedii czy „Czarnej komedii”, do której należą filmy z Monty Pythonem. Osobnym „odgałęzieniem” tego gatunku jest „komedia grozy” czy komedia horror, w ramach której np. Roman Polansky nakręcił „Kulę wampirów”. W tym kierunku, tacy hollywoodzcy reżyserzy jak Robert Zemeckis, który nakręcił film „Death Becomes Her”, bracia Coen, którzy są autorami filmu „Barton Fink”, oczywiście najpopularniejszy Quentin Tarantino ze swoimi filmami „Reservoir Dogs” " i "Pulp Fiction", a także Tim Burton z "Corpse to Blind" i filmem "Dark Shadows".
