Nieustanny krzyk nie może być traktowany jako narzędzie edukacyjne. Nawet jeśli rodzicom wydaje się, że dziecko inaczej nie rozumie, a po tym, jak na niego krzyczysz, robi wszystko tak, jak powinno, nie stosuj często tej metody. Po pierwsze, dziecko jest po prostu przestraszone i zagubione, więc zachowuje się tak, jak chcą rodzice. Po drugie, po krzykach autorytet mamy i taty stopniowo zanika. Nie trzeba mówić o zaufaniu do rodziny, świadomym wychowaniu i zrozumieniu przez dziecko związków przyczynowo-skutkowych jego działań.
Instrukcje
Krok 1
Zmęczenie może być jednym z powodów, dla których matki krzyczą na dzieci. Dlatego ważne jest, aby monitorować poziom energii, odpoczywać na czas i właściwie ustalać priorytety prac domowych. Kiedy uświadomimy sobie, że ważniejsze jest nie mycie podłogi, ale poświęcenie czasu dziecku, kiedy każda okazja jest wykorzystywana na spanie lub po prostu relaks na kanapie, a nie na siedzenie w Internecie, wtedy mama czuje bardziej stabilny emocjonalnie. Jednocześnie jest mniej prawdopodobne, że złamie się na dziecku.
Krok 2
Oprócz zmęczenia na nastrój rodziców negatywnie wpływać może ich niezadowolenie z jakiejś sfery życia. Na przykład moja mama jest na urlopie macierzyńskim, ciągle denerwuje ją jednolitość codziennego życia i przez to jest na krawędzi. Najmniejsza obraza dziecka - a teraz krzyczą na niego. Wtedy mama będzie się wstydzić swojego załamania, ale w tym momencie po prostu nie może się oprzeć. W takich przypadkach ważne jest posiadanie hobby, ujście, znalezienie czasu dla siebie. Wtedy będzie mniej niezadowolenia.
Krok 3
Nie musisz traktować swojego dziecka jak dorosłego. Nadmierne wymagania i wysokie oczekiwania mogą powodować krzyki na dziecko. W każdej chwili miej świadomość, że dziecko jest jeszcze małe, dopiero przyzwyczaja się do tego świata, bądź bardziej pobłażliwy. Jeśli czujesz, że się wyrwiesz, idź do innego pokoju, wyrzuć swoją agresję na przykład na poduszce. Lub po prostu odwróć się, aby dziecko nie zobaczyło twojej gniewnej twarzy i oddychało głęboko. Spróbuj spojrzeć na siebie oczami dziecka. Zastanów się nad różnicą w twoim wzroście, sile i statusie, aby po prostu żal dziecka.
