Termin „introwertyk” ma pochodzenie łacińskie. Powstał ze słów intro – „inward” i vertere – „to turn”. Oznacza to, że introwertyk to osoba skupiona na swoim wewnętrznym świecie. Komunikacja jest dla niego często trudna, nie lubi być w zasięgu wzroku, w centrum uwagi. Dla introwertyka nierealne jest bycie szczerym z innymi ludźmi, otwieranie duszy. Dlatego introwertyk może wydawać się arogancki z zewnątrz, chociaż jest to dalekie od przypadku.
Jakie są cechy osoby introwertycznej?
Taka osoba, jako introwertyk, ma w zwyczaju dokładnie przemyśleć każde swoje słowo, analizować każde jego działanie, a także słowa i czyny innych osób, z którymi styka się w życiu. Dlatego introwertyk z reguły jest osobą odpowiedzialną, nie skłonną do przygód, niepotrzebnego ryzyka. Z drugiej strony często dochodzi do prawdziwej samokrytyki, bojąc się popełnić błąd, czy podnosząc wszelkie uciążliwości do kategorii uniwersalnej katastrofy. A introwertyk przeżywa to wszystko wewnątrz, nie dając upustu emocjom. Nic dziwnego, że introwertycy są często podatni na napięcie nerwowe, stres, depresję.
Dzięki roztropności introwertyków, nawykom dokładnego liczenia wszystkiego, są dobrymi wykonawcami.
A ze względu na obawę przed popełnieniem błędu i uniknięciem rozgłosu introwertyk jest prawie niemożliwy do zostania dobrym organizatorem.
Podczas poznawania nowych ludzi introwertyk czuje się nieswojo, woli milczeć lub ogranicza się do skąpych, neutralnych fraz. Minie trochę czasu, zanim dokładnie przyjrzy się swoim nowym znajomym i zdecyduje, jak powinien się z nimi zachowywać.
Próba nakłonienia introwertyka do rozmowy, doprowadzenia go do szczerości prawie na pewno zakończy się niepowodzeniem. W końcu otwiera swoją duszę tylko na najbliższych, a nawet wtedy nie do końca, z niechęcią. Dlatego introwertycy często mają reputację nietowarzyskich, a nawet aroganckich, nie z tego świata.
Introwertyk najlepiej czuje się w swoich rodzinnych murach, gdzie może całkowicie zanurzyć się w koncentracji swojego wewnętrznego świata.
Jak komunikować się z introwertycznymi dziećmi?
Często introwertyczne dzieci mają nieporozumienia, konflikty we własnej rodzinie, zwłaszcza jeśli ich rodzice są wyraźnymi ekstrawertykami (tj. towarzyskimi, energicznymi ludźmi, którzy łatwo nawiązują kontakty zewnętrzne). W obawie, że ich dziecko jest nietowarzyskie, milczące, zostaje w domu, rodzice zmuszają je do jak najczęstszego rozmawiania z nimi, komunikowania się z innymi dziećmi, uczęszczania na kółka, różne sekcje, powodując tym samym poważny uraz psychiczny. Oczywiste jest, że rodzice działają z dobrych intencji, ale nie należy zapominać o powiedzeniu „Droga do piekła jest wybrukowana dobrymi intencjami”. Dzieci introwertyczne szczególnie potrzebują wrażliwego, delikatnego podejścia, biorąc pod uwagę ich cechy.
