Rozwój zachowań związanych z rolą płciową dziecka leży w rodzinie. W tym przypadku model zachowania przekazywany jest nie tylko rodzicom tej samej płci z dzieckiem, ale także płci przeciwnej. Postawa rodzicielska wobec dziecka znacząco wpływa na kształtowanie się jego charakteru w przyszłości.
Instrukcje
Krok 1
Pamiętajcie, matka powinna pielęgnować w synu męskość, traktować go jak przyszłego mężczyznę, rzutując na niego te cechy, które kojarzyła z wizerunkiem prawdziwego mężczyzny. Ponadto jej stosunek do męża i szacunek dla jego męskiej roli ma również wpływ na to, jak syn będzie odnosił się do własnej męskości. W kulturze rosyjskiej obrazy męskości i kobiecości są często sztywno zdefiniowane i skrajnie spolaryzowane: męskość kojarzy się z aktywnością, twardością, a nawet chamstwem, a kobiecość z biernością, emocjonalnością, poświęceniem.
Krok 2
Należy pamiętać, że jeśli dziecko dorasta, akceptując kategoryczne ramy własnej tożsamości płciowej, może mu być trudniej realizować się i rozwijać różne aspekty swojej osobowości: aby dziewczyna była bardziej aktywna i była w stanie aby stanąć w obronie siebie, osiągnąć cele, a żeby chłopiec był w kontakcie ze swoimi uczuciami, zaakceptować swoją emocjonalność.
Krok 3
Należy pamiętać, że komunikacja z matkami, zwłaszcza w młodym wieku, jest konieczna zarówno dla dziewczynki, jak i chłopca. Mama może nauczyć chłopca pasować do wizerunku prawdziwego mężczyzny, a dobre, pełne szacunku relacje w rodzinie ukształtują ten model dla jego syna jako udany.
Krok 4
Należy pamiętać, że akceptacja przez ojca kobiecości córki wzmacnia jej pewność siebie jako kobiety, co jest ważne dla jej zdrowia psychicznego i osobistego. W procesie wychowywania dzieci bardzo ważna jest relacja między małżonkami. Jeśli są niezadowalające, to często dziecko staje się obiektem manipulacji i silnego przywiązania do jednego z rodziców. Im młodsze dziecko, tym ważniejsza jest relacja w trójkącie mama-tata-dziecko w ocenie dobrostanu rozwoju dziecka.
Krok 5
Bądź ostrożny, istnieje element niestabilności w relacji między rodzicem a dzieckiem w wieku od trzech do sześciu lat. Często wynika to z braku zrozumienia w rodzinie. Dzieciak widzi, jak rodzice kłócą się, a czasem walczą, rzucając w siebie przedmiotami. Wszystko to wnosi do charakteru dziecka elementy drażliwości i niepokoju. Zaczyna się to objawiać koszmarami, nietrzymaniem moczu, trudnościami w rozwoju mowy i uczenia się, lękiem przed samotnością, lękiem przed kontuzją itp.
