Zdziwiłaś się więc, że twój trzyletni anioł nauczył się kłamać. Straszny! Ale nie spiesz się, aby ukarać, zastanów się, dlaczego w ogóle potrzebne są kłamstwa. W końcu, szczerze mówiąc, ty też musiałeś kłamać, prawda?
Czy nie jesteś dzień wcześniej, spóźniona do pracy, nie mówiąc szefowi o korkach albo proś męża, żeby podniósł słuchawkę i powiedział, że cię nie ma? To było? A ty oczywiście zdecydowałeś, że twoje dziecko jeszcze nic nie rozumie? Niestety tak nie jest. Jak widzisz, ty sam ponosisz winę: w końcu to od ciebie dziecko nauczyło się, że kłamstwo jest całkiem normalne, jest sposobem na rozwiązanie niektórych nieprzyjemnych problemów.
Ale z pytaniem, jakie problemy ma twoje dziecko, musisz sobie z tym poradzić bardzo poważnie: w końcu sposoby radzenia sobie z nim będą zależeć od przyczyny kłamstwa.
Pierwszym powodem dziecinnych kłamstw może być twój egoizm. Czy pozwalasz dziecku przynieść z ulicy kamyk lub gałązkę? Jest to dla ciebie niewygodne, ponieważ wszystkie te śmieci zakłócają porządek w mieszkaniu. Ale to dla ciebie śmieci, a dla dziecka to jego pierwszy skarb w życiu. I oczywiście, skoro moja matka nie pozwala, to prędzej czy później pomyśli o tym, że nie może poprosić o pozwolenie.
Bardzo powszechną formą pozornie bezsensownych kłamstw jest sytuacja, w której dziecko zaczyna opowiadać fikcyjne historie o tym, jak zrobiło coś lepszego niż wszyscy inni i jak nauczyciel go za to pochwalił.
Przyłapawszy dzieciaka na kłamstwie, marszczysz brwi z niezadowoleniem i zaczynasz go skarcić. Ale przestań! Pamiętasz, kiedy ostatnio go chwaliłeś? Czy nie uważasz za konieczne, aby to zrobić, aby nie zepsuć? Na próżno. Twoje dziecko potrzebuje pochwały i Twojej aprobaty jak powietrza, a jeśli kłamstwo jest jedynym sposobem, aby je zdobyć, będzie nadal opowiadać Ci fantastyczne historie.
Czasami dziecko kłamie, aby uniknąć kary. I tu też jest całkowicie twoja wina. Czy ty i twoje dziecko jesteście zbyt surowi? Czy Twoje kary są odpowiednie do wieku dziecka? Jeśli kara wydaje ci się błaha, nie oznacza to, że jest tak również dla dziecka: całkiem możliwe, że dla niego jest to najprawdziwszy smutek.
Dochodzimy więc do rozczarowującego wniosku: że powód dziecięcych kłamstw, szczególnie jeśli chodzi o bardzo małe dziecko, tkwi w nas samych. Dlatego trzeba zacząć od siebie. Przede wszystkim przestań kłamać. Spróbuj zbudować ufną relację ze swoim dzieckiem: jeśli ci ufa, po prostu nie będzie miał powodu, by kłamać.
I jeszcze jedno: nie myl zwykłej dziecięcej fantazji z kłamstwem. Twoje dziecko żyje w cudownym świecie dzieciństwa i chociaż jest małe, nie przeszkadzaj mu komunikować się z bajecznymi stworzeniami, podróżować tajemniczymi drogami, które nie są już dla ciebie dostępne.
