Każdy rodzic w takim czy innym stopniu ma do czynienia z kaprysami swojego dziecka. Dzieciak jest zły, dąsa się, nie słyszy twoich wezwań, odmawia lub płacze przy każdej perswazji. Postaraj się zachować spokój i dowiedzieć się, dlaczego tak się dzieje.
Instrukcje
Krok 1
Przede wszystkim spróbuj przeanalizować, z czym wiążą się zachcianki dziecka. Rzeczywiście, przy takim zachowaniu dziecko pokazuje, że jest zły: przestraszony, obraźliwy, bolesny, samotny itp. Przyczyn może być kilka i od nich będzie zależeć rozwiązanie problemu. Dzieci w wieku 2-3 lat często są niegrzeczne, aby sprawdzić reakcję rodziców. W ten sposób próbują różnych sposobów wpływania na mamę i tatę. Reaguj spokojnie na zachowanie dziecka, ale nie podążaj za jego przykładem. Argumentuj swoje wymagania dotyczące dziecka, najważniejsze jest bycie konsekwentnym. Jeśli maluch zorientuje się, że z kaprysami nic nie osiągnie, to po chwili nie będzie zainteresowany testowaniem Ciebie.
Krok 2
Jednym z powodów kaprysów dzieci jest zbyt wiele ograniczeń i zakazów. Dzieciak próbuje poznać otaczający go świat, ale słyszy ciągłe „nie”. Nie wolno mu szybko biegać, skakać, krzyczeć, rzucać kamieniami do kałuży, dotykać psa sąsiada itp. Jak tu nie buntować się i być kapryśnym! Zastanów się, czy wszystko, czego odmawiasz dziecku, jest naprawdę niebezpieczne i szkodliwe? Spróbuj skrócić listę ograniczeń i często proponuj alternatywę dla okruchów. Na przykład zamiast kamieni wrzucaj kulki zmięte z gazety do pustego pudełka. Wyjaśnij, że możesz bawić się z czyimś psem tylko, prosząc o pozwolenie jego właściciela. Dzieciak nie chce zjeść obiadu - nie nalegaj. Nic złego się nie stanie, jeśli zje trochę później, kiedy będzie wystarczająco dużo grał.
Krok 3
Dla małego dziecka konieczna jest komunikacja z rodzicami. Będąc kapryśnym, stara się w ten sposób przyciągnąć twoją uwagę. Spróbuj więcej komunikować się z dzieckiem: baw się razem, czytaj, chodź na spacer, angażuj dziecko w prace domowe, które może wykonać. Jeśli denerwuje się, gdy jest w czymś zły, wspieraj dziecko, zaoferuj swoją pomoc. Nawet jeśli jesteś bardzo zajęty, w ciągu dnia wybierz czas, który poświęcisz tylko jemu. Pamiętaj, że komunikacja między dzieckiem a rodzicami w młodym wieku jest kluczem do ufnych, przyjaznych relacji między nimi w przyszłości.
