Nerwica szkolna jest formą nerwicy lękowej. „Nerwica szkolna” jest konsekwencją niedostosowania do szkoły, co skutkuje niemożnością produktywnego uczenia się i interakcji z rówieśnikami i nauczycielami w ramach tej placówki edukacyjnej.
„Nerwica szkolna” polega na niepokoju i lęku dziecka związanym z uczęszczaniem do szkoły lub określonymi sytuacjami procesu edukacyjnego (odpowiedź przy tablicy, powtórzenie tekstu itp.).
Przyczyn nerwicy szkolnej może być wiele. Po pierwsze, indywidualne cechy ucznia: typ temperamentu, cechy charakteru. Należą do nich zwiększony niepokój, nadmierna odpowiedzialność lub nieostrożność, niestandardowe myślenie itp. Przyczyną może być niewystarczające doświadczenie w komunikacji z rówieśnikami i dorosłymi, jeśli dziecko nie uczęszczało do przedszkola.
Innym czynnikiem powstawania lęków szkolnych jest naruszenie adaptacji dziecka do reżimu szkolnego. Trudno mu się przyzwyczaić do tego, że musi długo siedzieć nieruchomo, że musi odpowiadać na pytania przed wszystkimi kolegami z klasy i otrzymywać za to oceny. Pojawia się dyskomfort i niechęć do uczęszczania na zajęcia.
Niekiedy zdarza się, że dziecko nie ma trudności w kontaktach z nauczycielem: wydaje mu się, że jest dręczone, że dostaje gorsze oceny niż inni, że częściej niż inni otrzymuje reprymendy itp. Ale najczęściej przyczyny nerwicy szkolnej pochodzą z rodziny: jeśli dziecko jest zbyt często skarcone i karane, lub w rodzinie dochodzi do konfliktów między rodzicami, uczeń odczuwa ciągłe poczucie winy i boi się złościć i zdenerwować rodziców. Z tego powodu boi się dostać ocenę niższą, niż się spodziewają.
Dość łatwo zauważyć pierwsze objawy nerwicy szkolnej, ale często rodzice nie podejmują prób naprawy sytuacji, wierząc, że jest to normalne i wkrótce minie. Najczęstszym objawem jest to, że dziecko nie chce chodzić do szkoły. Wymyśla tysiące powodów i wymówek, udaje chorobę albo podgrzewa termometr do wysokich temperatur. Dziecko z nerwicą szkolną często zapomina (lub celowo zostawia) przybory szkolne w domu. Wracając ze szkoły do domu unika pytań o szkołę i ukrywa pamiętniki i zeszyty przed oczami rodziców, wymyślając powody ich nieobecności (zapomniał w szkole, nauczyciel wziął go na rachunek itp.). W szkole objawia się to trudnościami w porozumiewaniu się z innymi dziećmi iz nauczycielem, lękiem przed odpowiedziami przy tablicy, wzmożoną potliwością i drżeniem.
Rodzice powinni zwracać uwagę na takie objawy i w odpowiednim czasie skonsultować się ze specjalistą. Im szybciej rozpoczniesz leczenie, tym mniej problemów z nauką i komunikacją będzie miało Twoje dziecko w późniejszym życiu!
