Pięć Taktyk Zachowania Rodziny

Pięć Taktyk Zachowania Rodziny
Pięć Taktyk Zachowania Rodziny

Wideo: Pięć Taktyk Zachowania Rodziny

Wideo: Pięć Taktyk Zachowania Rodziny
Wideo: 5 TYPOWYCH ZACHOWAŃ TOKSYCZNYCH RODZICÓW 2024, Listopad
Anonim

Każdy rodzic chce wychować swoje dziecko, aby było samowystarczalne i zdolne do budowania relacji z ludźmi, którzy spotykają się po drodze. Na temat wychowania harmonijnej osobowości napisano wiele książek, ale nie zapominaj, że dziecko uczy się obserwując i czując. Dorastając chłonie zachowanie rodziców, ich sposób komunikowania się i działania w rodzinie i społeczeństwie.

Pięć taktyk zachowania rodziny
Pięć taktyk zachowania rodziny

Dyktować

Despotyzm rodzinny, tłumiący dla niego inicjatywę dziecka w nowych sytuacjach życiowych, prowadzi do tego, że dziecko dorasta z silnym „kulawizną” niezależności. Jeśli dorastająca osoba od dzieciństwa obserwuje manifestację dyktatu od silnego rodzica do słabszych członków rodziny lub do niego, istnieje duże prawdopodobieństwo, że zaakceptuje ten model zachowania. Stając się despotą w związkach, prędzej czy później zacznie stosować swoją „moc” do każdego, kogo może.

Opieka

Być może jest to najczęstsza taktyka zachowań rodzinnych, ponieważ troska jest najważniejsza w relacjach z dziećmi, ale każdy rozumie to inaczej. Nadmierna opieka może sprawić, że dziecko stanie się istotą o słabej woli, która potrzebuje pomocy z zewnątrz w rozwiązywaniu najprostszych spraw, a także dać mu utopijne zrozumienie, że wszystko mu się należy, a jeśli nie, to musi zostać zabrane siłą.

Konfrontacja

Konfrontacja i „działania wojenne” w rodzinie wywołują nieustanną irytację i wzajemną niechęć. Dziecko uczy się nadmiernie się bronić, a jednocześnie subtelnie dostrzegać i wyolbrzymiać słabości innych. Dorastając, wypowie też wojnę innym „złym” wokół siebie i nie zapomni o swoich rodzicach.

Spokojna egzystencja

Taka forma zachowania rodziców z dzieckiem staje się śmieszna, gdy w rodzinie występuje pozycja skrajnej nieingerencji. Za całkowitą swobodę wyboru czynności i działań, indywidualność dziecka, rodzina może zapłacić obojętnością i oderwaniem od rodziny w jej krytycznych momentach, kiedy potrzebny jest jej udział i pomoc.

Współpraca

Uważa się, że ta forma relacji rodzinnych jest najbardziej harmonijna. Mały człowiek dorasta ze zrozumieniem wartości własnej i innych, gotów wesprzeć ukochaną osobę w trudnych chwilach, wspomóc jego ramię i może spokojnie liczyć na pomoc innych ludzi.

Zalecana: