Dziecko można wysłać do poważnego studia w wieku 6-7 lat. Do tego wieku dziecko można zabrać do jakiegoś klubu rozwojowego lub na gimnastykę, gdzie wszystkie zajęcia będą odbywać się w zabawny sposób.
Niektóre mamy i tatusiowie ze zdziwieniem zauważają, że ich dwuletnie dziecko zaczyna tańczyć przy pierwszych brzmiących akordach. Wiele dzieci uwielbia tańczyć, ale nie wszystkie zostają profesjonalnymi tancerzami. Jak zrozumieć, czy warto, aby dziecko to robiło i, co najważniejsze, w jakim wieku można je wysłać do wyspecjalizowanego kręgu?
Jaki jest pożytek z tańca
1. Taniec wzmacnia układ odpornościowy.
2. Trenuj aparat przedsionkowy.
3. Kształtuj prawidłową postawę, elastyczność, wdzięk i piękny chód.
4. Popraw pamięć i rozwijaj umiejętności myślenia.
5. Ryzyko kontuzji podczas uprawiania tańca jest znacznie mniejsze w porównaniu do innych sportów.
6. Dziecko tańczące zaczyna lepiej wyczuwać rytm, rozwija ucho do muzyki i kunsztu, poprawia się koordynacja ruchów.
7. Dziecko pokonuje kompleksy, nabiera pewności siebie, rozwija siłę woli.
8. Ze względu na aktywną pracę narządów miednicy i zwiększone krążenie krwi w tym obszarze kobiety rzadziej cierpią na choroby ginekologiczne, mają szybszy i łatwiejszy poród. Mężczyźni natomiast pozostają aktywni seksualnie do późnej starości, rzadziej spotykają się z chorobami gruczołu krokowego.
9. Wiek przejściowy u takich dzieci mija w łagodniejszej formie.
Idealny wiek do rozpoczęcia zajęć
Dziecko powinno zostać wysłane do poważnego studia, w którym tanga lub rumby uczy się od 6-7 lat. Wcześniej nie ma to sensu, bo małe dziecko po prostu nie potrafi opanować skomplikowanych ruchów. Malucha można wysłać na gimnastykę, rytmikę lub inne koło rozwojowe, gdzie wszystkie zajęcia odbędą się w zabawny sposób, a maluchy będą się dobrze bawić skacząc, skacząc, wykonując indywidualne „Pa”, ucząc się podstaw rozciągania i nie tylko. Nie możesz wymagać od dziecka w wieku 3-4 lat zbyt wiele, ponieważ możesz go zniechęcić do jakiejkolwiek chęci do nauki. Ponadto w tym wieku dzieci często mylą prawą i lewą nogę i są nieco niezręczne.
Dlatego należy położyć nacisk nie na szkołę, ale na nauczyciela, który wie jak i uwielbia bawić się z dziećmi. Być może to jest główna gwarancja sukcesu. W końcu tylko profesjonalista, który naprawdę kocha dzieci, może indywidualnie podejść do każdego dziecka i pomóc mu się otworzyć. W końcu zdarza się, że dzieciak tańczy bardzo twórczo i emocjonalnie, a jeśli chodzi o naukę i powtarzanie, zapada w osłupienie. Nauczyciel musi brać pod uwagę wszystkie niuanse i traktować dziecko jak osobę. Rodzice z kolei powinni stale podtrzymywać zainteresowanie dziecka tą lekcją: zaleca się zabieranie go na balet i występy do studiów tanecznych o różnych trendach i stylach, aby mógł docenić piękno każdej sztuki.
