Wpływ stanu psychicznego rodziców na dzieci jest bardzo duży. Zwłaszcza jeśli chodzi o tak stabilną strukturę jak samoocena. Jak wizerunek matki może wpłynąć na jej dziecko?
Po pierwsze, dzieci odzwierciedlają zachowanie swoich rodziców. Mama, jako najbliższa osoba, do pewnego czasu pozostaje kompletnym wzorem zachowania, a nawet uczucia. To, jak zachowuje się mama, jest postrzegane bez osądu. Wszystko, co robi, jest słuszne. Przykład pochodzi od mojej matki. Oczywiście, jeśli okażesz niepewność i niepotrzebne zmartwienia, to ich dziecko będzie kopiować. A jeśli jest też ograniczony w komunikacji z innymi ludźmi, którzy mogliby stać się przykładem, po prostu nie ma gdzie nauczyć się zachowywać inaczej.
Drugim punktem, w jaki sposób samoocena matki wpływa na dziecko, są osobliwości wychowania. Pewne siebie kobiety stwarzają warunki niezbędne do zdrowego dorastania dziecka. Nie rozpieszczają się zbytnio, nie pozwalają sobie siedzieć na szyi, ale jednocześnie potrafią wsłuchiwać się w uczucia. Tego brakuje rodzicom o niskiej samoocenie.
Niepewne siebie kobiety mają tendencję do trzymania się dwóch rodzajów wychowania: nadopiekuńczości lub odwrotnie, dyktowania. W obu przypadkach dzieci nie czują się chronione w tym rozległym świecie. Wtedy energia, która mogłaby pójść na odpowiedni rozwój, zagospodarowanie przestrzeni zewnętrznej, jest wydatkowana na przezwyciężenie wewnętrznego niepokoju. Dziecko jest bardziej nerwowe, uszczypnięte, zaczyna skupiać się na opinii wszystkich wokół – życie w takim ciągłym stresie prędzej czy później prowadzi do chorób somatycznych.
Czasami pojawia się reakcja nadmiernej kompensacji, która objawia się celowo aktywnym i agresywnym zachowaniem dziecka. Jednak niepokój wewnętrzny, z którym radzi sobie z tak demonstracyjnymi zachowaniami, nie ustępuje i nadal od wewnątrz podkopuje układ nerwowy dziecka.
Praktyczne porady:
1. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest rozpoznanie i uznanie problemu. Istnieje i musimy to jakoś rozwiązać. Zaprzeczanie temu problemowi nie doprowadzi do niczego dobrego, tylko stracimy czas.
2. Następnie obserwuj, jak twoja samoocena znajduje odzwierciedlenie w wychowaniu dzieci i staraj się omijać ostre zakręty. Zdrowe wychowanie to umiejętność słuchania i rozumienia dziecka, zaspokajania jego potrzeb, ale jednocześnie umiejętność ograniczania i tworzenia własnych rozsądnych reguł.
3. Ponadto kobiety o niskiej samoocenie charakteryzują się zwiększonym lękiem. Należy pamiętać, że jeśli to możliwe, nie jest on transmitowany do dziecka. Naucz się być odważnym i proaktywnym przy nim.
4. Rozwiąż problem od środka. Jeśli nie możesz samodzielnie dojść do odpowiedniej samooceny, powinieneś znaleźć specjalistę, który Ci w tym pomoże.
