Miłość platońską śpiewa wielu poetów i prozaików. Często to ona skłania osobę kreatywną do działania - tworzenia obrazów, wierszy, posągów, pisania powieści itp. Miłość platońska to muza, która sprawia, że życie jaśnieje nowymi kolorami.
Czym jest miłość platoniczna
Miłość platońska jest chyba najwznioślejszym ze wszystkich uczuć. W nim ukochany jawi się jako nieosiągalny szczyt, niebiański. Wszystko po to, by go zadowolić. Co więcej, to nie tylko troska, ale praktycznie służenie ideałowi. Takiej miłości podlegają zagorzali młodzi mężczyźni i entuzjastyczni, kreatywni ludzie. Wybierają przedmiot dla siebie, nie zwracając uwagi na to, że nie ma wzajemnych uczuć. Wiek i dane fizyczne partnera również nie są ważne. Najważniejsze są emocje, które pojawiają się w człowieku na jego widok. To oni żywią platoniczną miłość. Może trwać bardzo długo, nawet jeśli nie jest to absolutnie wzajemne. Tak, to uczucie nie wymaga wzajemności. Dla kochanka ważne jest, aby przynajmniej czasami zobaczyć obiekt miłości, porozmawiać z nim lub po prostu popatrzeć.
Termin „miłość platoniczna” został po raz pierwszy użyty przez postać Pauzaniasza z „Uczty” Platona. Pauzaniasz miał na myśli tę „idealną” miłość, pozbawioną domieszki uczuć fizycznych.
Bardzo często moralni masochiści są skłonni do nieodwzajemnionej miłości platonicznej. Czerpią przyjemność z tego, że obiekt miłości nie zwraca na nich uwagi, a często całkowicie tłumi próby zbliżenia się. Zwolennicy takiej miłości rozumieją, że fizyczna intymność jest niemożliwa, ale wciąż ślepo czczą swojego idola. A jeśli ten stan nie zostanie zatrzymany na czas, osoba może pozostać samotna do końca życia.
Obiekty miłości platonicznej we współczesnym świecie często odczuwają zakłopotanie i niezręczność w obliczu tak wzniosłej relacji z nimi. I często unikają tych duchowych manifestacji.
Miłość platońska - czy możliwa jest wzajemność?
Jeśli mężczyzna i kobieta lubią się nawzajem, to prędzej czy później wylądują w łóżku. I to normalne, bo prokreacja jest naturalną konsekwencją wzajemnej miłości. Ale w przypadku braku relacji seksualnych, a utrzymujących się ciepłych uczuć i wzajemnego szacunku między partnerami, możemy raczej mówić o silnej przyjaźni. Już po pewnym czasie dwoje ludzi płci przeciwnej zdało sobie sprawę, że są sobie moralnie bliskie, dobrze się ze sobą czują, chcą się komunikować. I nikt im tego nie zabrania. Musisz jednak zrozumieć, że prędzej czy później ta dwójka spotka swoją prawdziwą „drugą połówkę”, z którą świetnie będzie nie tylko być przyjaciółmi, ale także być w łóżku. A potem będziesz musiał rozstać się ze swoim partnerem w platonicznej miłości.
