Kiedy dzieci odmawiają słuchania i spełniania próśb starszych, rodzice czują się nieswojo. Czują, że szykuje się rywalizacja w przeciąganiu liny. Zarówno dziecko, jak i rodzice przyciągają go do siebie z taką samą determinacją. W rezultacie każda strona zawodzi.
Mamy i tatusiowie są oburzeni, gdy ich potomstwo okazuje nieposłuszeństwo. Ale nie za każdym razem rodzice zdają sobie sprawę, że zaniedbanie władzy jest warunkiem wstępnym kształtowania wiary w siebie od dzieciństwa.
Aby dziecko szczerze wierzyło w siebie i nabywało cechy niezależnej osoby, musi uświadomić sobie najważniejsze. Liderzy, za którymi wcześniej bezkrytycznie podążał, już nie są. I jest pod pewnymi względami mądrzejszy od nich.
Jeśli udało mu się obejść mamę i tatę, którzy byli dla niego najbardziej autorytatywnymi osobami, znajdzie siłę, by ominąć każdego! To ten idiom zapisany jest w podświadomości dzieci. Mały rewolucjonista, który zbuntował się przeciwko irytującemu reżimowi rodzinnemu, jest przyszłym przywódcą. Wziął dobrą „dawkę” wiary we własne kompetencje i nigdy nie będzie w stanie z niej „wysiąść”.
Pewność siebie kształtuje się u nastolatków poprzez umiejętność podejmowania decyzji. Dzieci powinny zrozumieć, że życie jest konsekwencją ich własnych wyborów i okoliczności, w jakich są dokonywane. Wybór jest inspirujący, a możliwość jego dokonania może znacznie zmniejszyć poziom stresu u dzieci. Jest też skuteczniejszy niż przymus.
Dlaczego nastolatki są niegrzeczne?
Powodem są rodzice, którzy nie mogą przeznaczyć więcej czasu na komunikację z potomstwem. Chaotyczny styl życia nie pozostawia mamie i tacie możliwości zwrócenia uwagi na dziecko, porozmawiania z nim. Dorośli potrzebują go, aby był posłuszny tej sekundzie, ponieważ są zbyt zajęci rozwiązywaniem własnych problemów.
Dzieci nie zawsze mogą się bardzo szybko zmienić. Czasami nieposłuszeństwo jest chwilową reakcją nastolatków na zmianę obecnej sytuacji. Może to być przeprowadzka, zmiana szkoły, rozwód starszych lub okres dojrzewania. Musimy dać dzieciom czas na powrót do zdrowia.
Jak bez stresu przetrwać wiek przejściowy dziecka?
Dla rodziców ten okres nie jest łatwym etapem. Błędnie wierzą, że ich rola jako głównego obrońcy ulega radykalnej zmianie i nie będą w stanie spełnić głównego celu. A potem mamy i tatusiowie zaczynają czuć się niechcianymi postaciami w życiu dzieci.
Dorośli zauważają, że coraz mniej im wolno podejmować ważne decyzje dotyczące dziecka. A w ich umysłach zmienia się to w prawdziwą tragedię. Rodzice nie rozumieją sedna: potomstwo nadal ich potrzebuje, ale w takim okresie powinni cofnąć się i zorganizować dla niego osobistą przestrzeń, aby mógł dorastać jako osoba zrównoważona psychicznie, pełnoprawna i pełna.
