Praktyczne porady dla rodziców, którzy skazują nastoletnie dziecko za kradzież. Jak prawidłowo zareagować na sytuację?
Instrukcje
Krok 1
Nie krzycz ani nie łaj swojego nastolatka. Lepiej do pewnego stopnia zignorować sam fakt kradzieży. Skoncentruj swoje wysiłki na odbudowie zaufania u dziecka, zapytaj go o jego sukcesy w szkole, zapytaj o jego hobby, pochwal za jego sukcesy. Możesz sprawić dziecku małą niespodziankę w postaci prezentu. Taka nieodpowiednia reakcja rodziców sprawi, że dziecko zawstydzi się swojego czynu i pożałuje tego.
Krok 2
Jeśli dziecku trudno jest komunikować się z rówieśnikami, może przekupić ich dobre nastawienie do siebie, zwłaszcza jeśli chłopaki się z niego upokarzają i śmieją, ponieważ nie ma pewnych modnych, drogich rzeczy. Dziecko próbuje osiągnąć swój poziom, uciekając się do kradzieży. Niezbędne jest pomaganie dziecku w inny sposób, aby przyciągnąć uwagę rówieśników, lub spróbować zaprzyjaźnić się z dziećmi, które mają te same zainteresowania. Prawdziwi przyjaciele są zainteresowani samą osobą, jej cechami, a nie jej sytuacją finansową.
Krok 3
Nastolatek może wykorzystać kradzież jako sposób na autoafirmację. Postrzega się jako odważny, zaradny, gotowy do podejmowania ryzyka, niczego się nie boi i działa wbrew zakazom. Pomóż dziecku znaleźć inne sposoby, by się bronić. Zwróć uwagę, że za swoje czyny odpowiada osoba dorosła, odważna, niezależna.
Krok 4
Okradając rodziców dziecko może protestować przeciwko zasadom. Dzieje się tak, gdy życie nastolatka w rodzinie podlega najściślejszej kontroli, nakłada się wiele zakazów, dziecko praktycznie nie ma przestrzeni osobistej. Przemyśl zasady wychowania w swojej rodzinie, dziecko powinno mieć wystarczającą swobodę. Lepiej zachęcaj go do większej odpowiedzialności, możesz dać dziecku więcej obowiązków związanych z rodziną i domem.
Krok 5
Kradzież może być spowodowana wymuszeniem starszych i silniejszych rówieśników. Zastraszanie i poniżanie ze strony agresywnych dzieci może skłonić dziecko do kradzieży. Najważniejsze jest, aby dowiedzieć się o sytuacji na czas. I ukarać chuliganów. Dlatego nie krzycz, nie łaj dziecka, najpierw spróbuj poznać przyczyny jego działania. Zawsze bądź otwarty. W przyszłości nastolatek natychmiast zwróci się do Ciebie o pomoc. Twoje dziecko będzie wiedziało, że nie otrzyma krytyki, ale wsparcie, którego potrzebuje.
