Nadal można odzwyczaić dziecko w wieku 4-5 lat od wywoływania starą metodą „dziadka” – tak się nazywa ten, kto wymawia wyzwiska. Ale ma to zastosowanie tylko wśród rówieśników, to znaczy rodzice mogą wpływać na proces tylko pośrednio, przekonując jednego ze swoich przyjaciół lub kolegów z klasy. Są też inne sposoby wpływania.
Instrukcje
Krok 1
Najczęściej same dzieci karzą złośliwych oszustów - albo przestają się z nimi komunikować, albo (to gorzkie, ale prawda życia!) rozprawiają się z nim fizycznie - to drugie ma pozytywny wpływ w 95% przypadków. Dlatego czasami po prostu zostaw ukochane dziecko w towarzystwie rówieśników i poczekaj na efekt. Efekt osiąga się szybko jednak kosztem cierpienia moralnego. Ale to jest życie.
Krok 2
Dla tych, którzy mają cierpliwość i chcą zachować kontrolę nad procesem, odpowiednia jest następująca opcja: rozpocznij grę „wyzwiska”. W końcu agresja werbalna to ujście dla negatywnych emocji, więc możesz nauczyć dziecko uwalniania ich w bardziej cywilizowany sposób. Na początek zaproś go do nauczenia się słownictwa na temat warzyw (kiszony ogórek, marynowany grzyb) i nie zapomnij pochwalić każdego wymyślonego „wezwania”. Następnie możesz przejść do owoców i kwiatów (kwaśna cytryna, leniwa róża). Zwykle to, co nie jest zabronione, szybko się nudzi. Ja też zmęczę się tą grą. A wraz z nią pragnienie wywoływania nazwisk.
Krok 3
Najistotniejszym momentem w procesie odzwyczajania dzieci od używania wulgaryzmów jest wykluczenie czynnika naśladownictwa. Dom nie powinien brzmieć obraźliwych wyrażeń i wypowiedzi kierowanych do kogokolwiek. A potem - rozmowa na odwieczne tematy „Co jest dobre, a co złe”, ale z naciskiem na to, że „to nie jest akceptowane w naszej rodzinie”. To bardzo ważne – w końcu dziecko ma silnie rozwinięte poczucie przynależności, dlatego też najistotniejsze są dla niego tradycje rodzinne.
Krok 4
Podnoszona jest tu kolejna ważna cecha – umiejętność przeciwstawienia się tłumowi, samodzielnego przeprowadzenia analizy wartości moralnych i świadomego wyboru modelu zachowania. Ogólnie rzecz biorąc, zgodnie z proponowanym modelem zachowania, nie tylko odstawisz dziecko od wyzywania, ale także podniesiesz jego samoocenę. Wadą metody jest to, że jest to najdłuższa droga, która wymaga cierpliwości, cierpliwości i znowu cierpliwości.
