Żrąca kpina to żrąca kpina na granicy sarkazmu, mająca na celu niejako przypadkowe, niezamierzone dotknięcie czyjegoś „bolącego miejsca”, ośmieszenie, zawstydzenie. Osoba, która doskonale umie sarkastycznie, ma reputację ostrego przeciwnika, którego lepiej nie obrażać ani gniewać: „zapieczętuje” w odpowiedzi w taki sposób, aby nikomu się to nie wydawało! Co więcej, wydaje się, że pozostają w granicach przyzwoitości, nie zatrzymując się na wprost chamstwa, obelgi. Jak uczysz się sarkastyki?
Instrukcje
Krok 1
Z umiarem wszystko jest w porządku! Kaustyczność można porównać do ostrej papryki: niewielka jej szczypta nada potrawie wyśmienity smak, ale jeśli trochę przesadzisz, po prostu nie da się jej zjeść. Warto dać się ponieść emocjom, stracić kontrolę nad sobą, a zamiast ironicznej kpiny, od razu dostaniesz szczerze płaski, nieudany żart, czasem na granicy prawdziwego chamstwa. A ty nie chcesz zyskać reputacji ciasnego, ciasnego szczekacza, prawda?
Krok 2
Powinno Ci pomóc wyczucie smaku i taktu. Niestety, nie jest to dane wszystkim z natury. Dlatego jeśli jesteś pozbawiony tych uczuć, nawet nie próbuj sarcastować! „Dowcip” jest trochę podobny do talentu: albo istnieje, albo nie, i żadna gorliwość tu nie pomoże.
Krok 3
W żadnym wypadku nie stawaj się osobisty, nie wybieraj wad fizycznych przeciwnika (kulawizna, nadwaga, łysienie itp.), zwłaszcza kłopotów i problemów, które go spotkały, jako przedmiotu sarkazmu. Osiągniesz dokładnie odwrotny wynik. Sympatia publiczna będzie wtedy po jego stronie, a twój udział zostanie potępiony za „bezduszność” i „bezduszność”. Następnie staniesz się wyrzutkiem i złym człowiekiem.
Krok 4
Zwróć szczególną uwagę na ton. W żadnym wypadku twój głos nie powinien brzmieć złowrogo, złośliwie ani triumfalnie. Najlepszą opcją jest mówienie grzecznie, spokojnie, nawet z wyraźnie dostrzegalną sympatią i życzliwością. Dopuszczalne maksimum to lekko wyczuwalna ironia, mierzona z farmaceutyczną precyzją. Tym większy będzie efekt „lodowego deszczu”.
Krok 5
I pamiętaj, że żądło, jak każda broń, nie powinno być używane bezkrytycznie, ale tylko we właściwym czasie, w poważnej sprawie! W przeciwnym razie będziesz miał reputację osoby, która nie potrafi się bronić jako dowcipniś, ale jako mizantrop z obsesją na punkcie wielu kompleksów.
