Nie wystarczy być uprzejmym i życzliwym, aby dobrze wychować dzieci. Nawet najsłynniejsi i najzdolniejsi nauczyciele karali swoich uczniów. Ale karać, aby nie upokorzyć dziecka i nie stracić jego zaufania, to cała sztuka.
Instrukcje
Krok 1
Nie zmuszaj dziecka do wykonywania prac domowych za karę. Sprzątanie pokoju, zmywanie naczyń lub pomaganie babci w uprawie ogrodu może nie być najzabawniejszą czynnością. Ale spełniając je, dziecko rozumie, że w życiu trzeba umieć służyć sobie i pomagać tym, którzy tego potrzebują. Kiedy poród jest karą, rodzice ryzykują wychowanie próżniaka, który w wieku dorosłym będzie unikał jakiejkolwiek pracy.
Krok 2
Nie zastraszaj swojego dziecka. Wykreśl ze swojego słownika słowa takie jak „pobij”, „przekaż policji”, „wyślij do sierocińca”. Małe dzieci traktują twoje słowa dosłownie. To dla nich wielki stres słyszeć to od najbardziej ukochanej osoby na świecie. A starsi już ignorują takie groźby. Ale dla nich przekleństwa i krzyki stają się normą.
Krok 3
Nigdy nie ignoruj dziecka. Jeśli chcesz go ukarać, zdecydowanie musisz wyjaśnić, dlaczego jest karany i dlaczego jego zachowanie jest niedopuszczalne. Aroganckie milczenie to tylko metoda manipulacji i to bardzo okrutna. Nie chcesz wychowywać samoświadomego przegranego z trwałym poczuciem winy, prawda?
Krok 4
Nie odkładaj kary na później. Dotyczy to szczególnie małych dzieci. Dzieciaki w wieku dwóch, trzech lat po pół godzinie zapominają o tym, co robiły całkiem niedawno. Kara nawet po tak krótkim czasie jest przez nich postrzegana jako niesprawiedliwa i niezasłużona. Po prostu nie zrozumieją, dlaczego ich rodzice są źli.
Krok 5
Nie bij dzieci. Nawet uderzenie w pośladki jest przemocą fizyczną. A przemoc może wywołać tylko agresję. A jeśli dziecko nie wylewa na ciebie agresji, to znaczy, że chowa się w jego duszy i zjada ją jak rdzę. Nie poniżaj tego, który kocha cię bardziej niż ktokolwiek inny na świecie, który oczekuje od ciebie ochrony, zrozumienia i miłości. Jeśli nie możesz oprzeć się ciosowi, problem nie dotyczy okropnego zachowania dziecka, ale samego siebie.
