Karanie przez rodziców to powszechna sytuacja dla każdego dziecka. Przyczyn może być wiele. Zachowanie, relacje ze zwierzętami lub rówieśnikami, komunikacja z dorosłymi, zniszczenie mienia - wszystko to jest znane każdemu rodzicowi. Jednak dość często dorośli popełniają poważne błędy, gdy karzą dzieci bez konkretnego powodu. Ważne jest, aby zrozumieć granicę między zaniedbaniem dziecka a świadomym działaniem.
Instrukcje
Krok 1
Bardzo często matki zaczynają krzyczeć na małe dzieci z powodu ich zachowania. Na przykład, jeśli roczne dziecko przewróciło jedzenie z talerza lub rozlało sok, jeśli upadło, wpatrując się w ptaki lub zwierzęta, a nawet zepsuło zabawkę. Ważne jest, aby zrozumieć, że dziecko próbuje poznać otaczający go świat. Dzieci w młodym wieku nie zdają sobie sprawy, za co są karane, rozumieją tylko, że ich matka jest na coś zła. Jeśli dziecko cię nie słuchało i biegało po kałuży, nie odpisuj na niego wrzeszczącego. Wyjaśnij spokojnym tonem, dlaczego nie należy tego robić, a mokre buty będą opłacalnym argumentem.
Krok 2
Małe dzieci nieustannie psują swoje zabawki lub meble. Jeśli coś jest ci bardzo drogie, odsuń to z rąk dzieci. Jeśli dziecko zepsuło swoją zabawkę, prawdopodobnie nie była ona pełnoletnia ani jakościowa. Dziecku można powiedzieć, że ze sprawami należy obchodzić się ostrożnie, ale krzyczenie i karanie dzieci w takich sytuacjach nie jest tego warte.
Krok 3
Małe dziecko interesuje się wszystkim, co go otacza. Twoim zadaniem jest pomóc mu poznać świat i niektóre z jego niebezpieczeństw. Na przykład, jeśli Twoje dziecko ucieka podczas spaceru i obawiasz się, że może zostać zranione lub ukąszone przez owada, daj mu dobry przykład. Jeśli dzieciak nie wierzy, że trawa może „ugryźć” – niech dotknie młodej pokrzywy. Nieprzyjemne doznania natychmiast dodadzą dziecku pewności w twoich słowach. Bardzo ważne jest w tym przypadku zrozumienie „miar”. Przeprowadzanie takich eksperymentów np. z wrzącą wodą byłoby bezmyślne.
Krok 4
Niestety czasami powodem ukarania dziecka może nie być jego zachowanie, ale zmęczenie lub problemy w pracy. Wielu rodziców zaczyna cieszyć się dziećmi bez szczególnego powodu. Weź się w garść. Dziecko nie jest winne twoich problemów. Staraj się mieć z nim mniejszy kontakt - kup nową zabawkę, wymyśl działanie lub włącz kreskówkę, której jeszcze nie oglądał. Kiedy Twoje dziecko jest rozkojarzone, postaraj się jak najszybciej uspokoić.
Krok 5
Bardzo ważne jest, aby od najmłodszych lat wyznaczać dziecku wyraźne granice między tym, czego nie można, a tym, co można zrobić. Początkowo naucz dziecko posłuszeństwa, a jeśli to konieczne, pozwalaj czasem na błędy. Tak więc dziecko niezależnie zrozumie niezbędną linię i nie będzie się na ciebie obrazić ani uważać za zbyt surową matkę.
