Czy dziecko powinno zostać ukarane? Takie pytanie na pewno zadają sobie wszyscy. Sposób, w jaki zachowuje się Twoje dziecko, jest odzwierciedleniem Twojego stosunku do niego, dlatego jeśli kara zostanie wymierzona komuś, to tylko na sobie!
Zastanów się nad groźbą kary: „Jeśli nie odłożysz zabawek, dostaniesz pasek!” lub „Jeśli nie przestaniesz sobie pobłażać, zabiorę cię do złego sąsiada!”, nawiasem mówiąc, sąsiad wcale nie jest zły, ale dziecko o tym nie wie i z jakiegoś powodu się boi jego. Widzimy tutaj zagrożenie, niemniej jednak skuteczne i myślę, że wszyscy bez wyjątku dorośli z nich korzystają.
Najlepszy wpływ na zachowanie dzieci ma też ograniczenie uwagi obrażonej mamy lub taty. Dzieci bardzo się martwią, gdy nagle ich bliscy zostają bez zwykłej aprobaty, uśmiechu, rozmowy i pomocy. Potrwa kilka minut, aby z nim nie porozmawiać, a zobaczysz, jak ciężko znoszą takie ograniczenia. Najważniejsze, aby nie używać tej metody przez długi czas. W przeciwnym razie dziecko może zamknąć się w sobie.
Stosując taktyki zarządzania behawioralnego pamiętaj, że jeśli są stosowane często, nie będą już skuteczne. W każdym razie, jeśli dziecko nie jest ci posłuszne, oznacza to, że nie jest wystarczająco zainteresowane proponowanym zachowaniem. Zastanów się, jak wytłumaczyć mu wszystkie zalety i korzyści tego, czego od niego chcesz w konkretnym przypadku.
Bez względu na to, co się stanie, przemoc fizyczna jest niedopuszczalna, może negatywnie wpłynąć na jego psychikę i przyszłe relacje. Twój autorytet upadnie, będzie się ciebie bał, nie szanuje, zaufanie zniknie. Niedopuszczalne jest również publiczne besztanie dzieci, tym bardzo je przerażasz, a następnie staną się niepewne, nieśmiałe i pozbawione inicjatywy.
Próbując naprawić zachowanie, spróbuj znaleźć przyczyny i najpierw pracuj nad ich naprawą. Być może u podstaw problemów leżą niektóre z jego lęków lub nieznajomość niektórych aspektów sytuacji, które można łatwo rozwiać i opowiedzieć.
