Mowa jest jednym z głównych narzędzi, które pomagają człowiekowi wchodzić w interakcje z innymi ludźmi. Dziecko zaczyna opanowywać mowę od ośmiu miesięcy. Ale co, jeśli Twoje dziecko nie wypowiada zestawu dźwięków niezbędnych półtorarocznemu dziecku, a trzylatek nadal nie mówi? Po pierwsze, nie należy porównywać swojego dziecka z rówieśnikami – wszystkie dzieci są indywidualne. Po drugie, konieczne jest zidentyfikowanie przyczyny milczenia.
Istnieją dwa powody opóźnień w mowie u dziecka: pierwszy to brak sprzyjających warunków społecznych do wychowania i błędy pedagogiczne. Drugi nie zależy od dorosłych, ale polega na niedorozwoju neurologicznej lub sensomotorycznej podstawy mowy dziecka. W pierwszym przypadku dziecko nie mówi na wymaganym poziomie, ponieważ nie poświęcono mu wystarczającej uwagi. Dziecko prawie nie słyszało, jak mówią dorośli, nie było od niego wymagane wykonywanie umiejętności odpowiednich dla jego wieku. Ale nadopiekuńczość może również powodować opóźnienie mowy. Jeśli wszystkie pragnienia dziecka zostaną z góry odgadnięte, nie musi on rozmawiać. Drugi powód, który nie zależy od metod wychowania, może pojawić się jeszcze przed urodzeniem dziecka, na przykład niedotlenienie płodu w czasie ciąży matki lub wewnątrzmaciczna choroba zakaźna. Możliwe przyczyny to uraz porodowy, poważna choroba, transfuzja krwi, operacja dla dziecka poniżej pierwszego roku życia, problemy ze słuchem i inne. Kiedy u dziecka można zdiagnozować opóźnienie mowy? Jeśli dziecko odmawia powtarzania słów i wyrażeń po dorosłym, nie odpowiada na prośbę o powtórzenie frazy, nie wykonuje prostych poleceń „daj mi kostkę”, „idź do kuchni”, „przynieś lalkę”. Nie zwraca się o pomoc do dorosłych, ale woli robić wszystko sam. Nie próbuje wyjaśniać dorosłym swoich pragnień i myśli. Komunikując się, nie rozróżnia członków rodziny i obcych. Zmuszenie cichej osoby do mówienia może zająć lata. I nie możesz się obejść bez pomocy logopedy. Istnieje jednak kilka prostych zasad, których muszą przestrzegać rodzice dziecka z opóźnieniem w rozwoju mowy. Rozwiąż problem, który musisz rozpocząć tak wcześnie, jak to możliwe, bez opóźnień. Jeśli rozpoczniesz program korekcyjny w wieku od dwóch do pięciu lat, istnieje duża szansa, że dziecko będzie rozmawiać w szkole zgodnie ze swoim wiekiem. Po sześciu latach dziecku będzie bardzo trudno pomóc. A brak mowy w tym wieku niesie ze sobą poważne problemy i wielkie trudności w szkole. Nie możesz zmiażdżyć dziecka i uporczywie żądać od niego słowa. Presja wpływa negatywnie na psychikę ruchomego dziecka, dzięki czemu staje się ono jeszcze bardziej samowystarczalne. Podkreśl dźwięki, w których Twoje dziecko jest dobre. Staraj się jak najczęściej w komunikacji powtarzać dokładnie te słowa, które umie wymówić. Przykładanie dużej wagi do motoryki drobnej to gimnastyka palców, modelowanie z gliny i plasteliny, zabawa koralikami, guzikami oraz w konstruktora. Najważniejsze to być jak najbliżej dziecka. Na zajęcia wybierz godziny, w których dziecko jest spokojne, a rodzice nie mają pilnych spraw. Upewnij się, że nikt nie przeszkadza, a otoczenie sprawia, że dziecko czuje się bezpiecznie. Jeśli Twoje dziecko nie mówi, nie panikuj, przy odpowiednim podejściu jest duża szansa, że problem pozostanie na zawsze we wczesnym dzieciństwie.
