Wielu rodziców spotyka się z taką sytuacją, gdy dziecko dorasta całkowicie niezdecydowane. I jasne jest, że w przedszkolu, a tym bardziej w szkole, takie dziecko będzie miało bardzo trudny czas, nie mówiąc już o dorosłości. Niemniej jednak sami rodzice mogą pomóc dziecku przezwyciężyć niezdecydowanie.
Nie nazywaj swojego dziecka imionami
Nigdy nie mów dziecku, że jest tchórzem, nawet żartując. W przeciwnym razie może zyskać przyczółek i podważyć pewność siebie.
Lepiej pomóc dziecku stać się śmielszym, zachęcając go np. tym, że następnym razem na pewno mu się uda.
Jeśli nadal chcesz podkreślić, że dziecko się boi, nie mów o nim, ale o jego zachowaniu.
Przypomnij o swoich sukcesach
Kiedy twoje dziecko znów zwątpi w siebie, przypomnij mu o sytuacji, w której było w stanie pokonać samego siebie i być dobrym kolegą.
Przykłady do naśladowania
Szukaj wzorów do naśladowania, gdzie tylko możesz: na ekranach telewizorów, w książkach, wśród przyjaciół. Dzieci bardzo lubią opowieści o innych dzieciach.
Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że ktoś nie był tak odważny jak on i był w stanie się zmienić. I oczywiście jesteś głównym przykładem dla dziecka.
Precz z wysokimi oczekiwaniami
Jeśli dla rodziców głównymi słowami w wychowaniu są „musi”, to mówimy o zawyżonych wymaganiach dla dziecka.
Bardziej realistycznie podchodź do swoich oczekiwań i pragnień. Zdając sobie sprawę, że nie odpowiada twoim ideałom, dziecko może całkowicie stracić wiarę w siebie.
Miłość nie jest mierzona
Niezdecydowanie idzie w parze z poczuciem nieistotności dla rodziców. Wątpliwości pojawiają się, gdy tata i mama coś kochają. Na przykład za dobre oceny.
W żadnym wypadku nie powinieneś mówić dziecku, że nie będziesz go kochać, jeśli źle się zachowa. Nie ma nic gorszego niż te słowa dla dziecka.
Syn lub córka powinni czuć, że mają prawo popełnić błąd i własne zdanie, bez obawy, że stracą waszą miłość.
Omów możliwości
W żadnym wypadku nie karcić ani nie wyrzucać dziecku niezdecydowania. Poczucie winy nie pomaga w tej sytuacji. W miłej atmosferze omów opcje dalszego postępowania.
Pozwól dziecku najpierw wyrazić swoją opinię, a potem mu pomożesz. Wybierz najlepsze opcje podczas rozmowy. A potem następnym razem dziecko będzie się zachowywać inaczej.
