Dziecięce lenistwo rodzi się z dzieckiem i często jest pielęgnowane przez rodziców. Początkowo dziecko nie może nic zrobić samodzielnie, mama i tata robią to za niego. W ten sposób powstaje negatywny wpływ rodziców poprzez niekończącą się opiekę nad dzieckiem.
Wielu uważa, że dziecko nie dorosło do pracy. Tacy ludzie chronią swoje dziecko przed obowiązkami, samodzielnością, wpajając im poczucie lenistwa.
Często można usłyszeć:
- nie bierz kubka, rozbij go;
- nie kroj sam chleba, możesz sam się pokroić;
- pozwól mi przynieść teczkę;
- Zawiążę sznurówki;
- idź, sam posprzątam ci zabawki (często mówią matki, gdy zabraknie im cierpliwości do zbierania zabawek z dzieckiem).
Lista może być bardzo długa.
Przyczyny lenistwa:
- hiper-opieka, hipo-opieka;
- rozpuszczone dziecko;
- dziecko nie ma jasnego obrazu aktywności zawodowej w rodzinie;
- monotonia wykonywanych obowiązków i nuda;
- brak energii. Brak witamin, choroby.
Sposoby radzenia sobie z dziecięcym lenistwem.
1) Najskuteczniejszą metodą dla małych dzieci jest robienie wszystkiego razem na przykład. Nie zapomnij pochwalić swojego dziecka, nie odpychaj go, gdy chce ci pomóc.
2) Wyjaśnij dziecku, jaka jest jego aktywność. Powiedz nam, dlaczego potrzebujesz sprzątania, zmywania naczyń itp.
3) Wyjaśnij dziecku swoje codzienne obowiązki.
4) Dziecko chce mieć wynik „tu i teraz”. Kiedy rodzice czegoś uczą dziecko, należy nie tylko wyjaśnić teoretyczne aspekty danej czynności, ale od razu przeprowadzić ją w sposób praktyczny. My dorośli umiemy czekać i przewidzieć wynik w czasie przyszłym, dzieci żyją w innej rzeczywistości.
5) Naucz swoje dziecko pracy na czas - ułatw mu życie w przyszłości. Nie dorośnie, leniwy i unikający obowiązków i pracy.
