Wychowywanie dzieci nie jest łatwą pracą. Rodzicom jest to szczególnie trudne, gdy dziecko jest kapryśne, prosi o niemożliwe, denerwuje się itp. Jak właściwie reagować na negatywne emocje, aby pomóc dziecku sobie z nimi radzić? Jak dzielić się emocjami dziecka? Uczymy się poprawnie słuchać naszych dzieci.
Instrukcje
Krok 1
Zawsze uważnie słuchaj tego, co mówi Ci Twoje dziecko. Głupotą jest wymagać od niego szczerości wobec ciebie, jeśli wcześniej ciągle go nieuważnie słuchałeś. Samo mówienie często pomaga także dorosłym. Dlaczego więc nie starać się zachować współczującą ciszę podczas słuchania dziecka? Ważne jest nie tylko powiedzenie: „Słucham cię”, ale naprawdę to zrobić. Zmierz się z dzieckiem. Wskazane jest, aby oczy były na tym samym poziomie. Wyłącz telewizor i muzykę, aby uniemożliwić dziecku mówienie.
Krok 2
Poświęć trochę czasu na zadawanie pytań i udzielanie porad. Najpierw podziel się swoimi uczuciami z dzieckiem. Pamiętaj o złotej zasadzie: smutek dzielony z kimś staje się mniejszy, a szczęście – więcej. Zamiast zadawać pytania, lepiej używać wyrażeń takich jak: „tak?”, „Hmm…”, „wow!” i tym podobne. Być może dziecko wcale nie potrzebuje twojej rady lub może sam znaleźć wyjście z sytuacji, gdy ci to powie.
Krok 3
W żadnym wypadku nie można zaprzeczać uczuciom dziecka. Niech się zdenerwuje, złości, obraża. Przestań chcieć powiedzieć: „nie płacz”, „przestań”, „jesteś głupi” i tak dalej. Im bardziej starasz się po prostu odepchnąć negatywne doświadczenia dziecka, tym bardziej się zdenerwuje. Zamiast tego pomóż dziecku zidentyfikować i nazwać jego emocje: „to jest okropne!”, „Jesteś naprawdę smutny”. Kiedy dziecko słyszy imię tego, co czuje, staje się dla niego łatwiejsze; czuje, że go zrozumiałeś i zaakceptowałeś.
Krok 4
Jeśli dziecko domaga się w tej chwili czegoś niemożliwego, odłóż na bok logiczne argumenty. Lepiej przyznaj się do pragnienia dziecka („Naprawdę chciałbym teraz mieć cukierki”). Cóż, w takich przypadkach pomaga fantazjowanie: co by się stało, gdyby życzenie dziecka spełniło się właśnie teraz. Na przykład: „byłoby fajnie, gdybym była czarodziejką i mogła teraz wyczarować ogromną górę cukierków”, opracuj tę magiczną historię ze swoim dzieckiem. Takie fantazje pomagają rozweselić dziecko, traktują sytuację z humorem.
Krok 5
Na pierwszy rzut oka wszystkie te kroki wydają się proste. Ale automatycznie jesteśmy przyzwyczajeni do innego działania. Regularnie czytaj te wskazówki i ćwicz ich wdrażanie.
