Imię Tatiana lub Tatiana jest szeroko rozpowszechnione wśród ludów prawosławnych, śpiewane w rosyjskiej literaturze klasycznej i związane z wakacjami studentów. Etymologia tego żeńskiego imienia jest niejednoznaczna.
Wariant rzymski
Pierwszą wersją pochodzenia imienia Tatiana jest zmodyfikowane imię męskie Tatius, które nosił car Tytus Tatian, który zajął Kapitol. Ta nazwa nie ma tłumaczenia, a początek rozpowszechniania się męskiej i żeńskiej wersji tego imienia można wiązać z chęcią naśladowania przez ludzi tych u władzy. Jednak sam fakt istnienia cara Tytusa Tacjusza jest kwestionowany przez historyków: niektórzy badacze uważają go i jego wyczyny za legendę.
Tradycja kościelna łączy to imię z inną legendarną rzymską kobietą: św. Tatianą (Tatiana z Rzymu), która wieki później przypadkowo stała się patronką studentów. Ta szlachetna i pobożna dziewczyna dokonała wielu dobrych uczynków i dzięki swojej wierze uspokoiła głodnego lwa. Czczony jako męczennik w prawosławiu i katolicyzmie.
wersja grecka
Istnieje również bardziej przyziemna wersja pochodzenia tej nazwy, zgodnie z którą nie jest ona kojarzona z wielkimi postaciami historycznymi, lecz wywodzi się od starożytnego greckiego czasownika „tatto”. To słowo można przetłumaczyć jako „określić”, „przypisać”. Oznacza to, że Tatiana jest suwerenem, organizatorem, założycielem lub w nieco inny sposób – powołanym, zainstalowanym.
motywy słowiańskie
Nazwisko Tatiana można zobaczyć z łacińskim rdzeniem „tato”, który w języku staro-cerkiewno-słowiańskim oznacza „ojciec”, „tata”. W tym przypadku imię zostanie przetłumaczone jako ojciec, ojciec. Warto w tym miejscu zauważyć, że to jej ojciec wprowadził Tatianę z Rzymu do chrześcijaństwa.
Czasami to piękne imię jest podnoszone do innego staro-cerkiewno-słowiańskiego słowa: „złodziej”. To znaczy złodziej, porywacz, oszust. Ale ta interpretacja jest całkowicie błędna. Prasłowiański rdzeń nazwy i słowa jest najprawdopodobniej taki sam, ale znaczenie „złodzieja” nabrało znaczenia znacznie później niż dziewczęta zaczęto nazywać Tatianami. W kalendarzu kościelnym (świętych) to imię jest utrwalone na pamiątkę świętego męczennika i nie ma nic wspólnego ze „złym słowem”. Ponadto w Rosji nazwa ta była początkowo powszechna nie wśród ludzi, ale wśród wykształconych, szlachetnych ludzi, szlachty.
