Zdrowy, zdrowy i spokojny sen dziecka jest podstawą prawidłowego rozwoju emocjonalnego, psychicznego i fizycznego. A także gwarancja dobrego nastroju dla rodziców. Jeśli będziesz przestrzegać tych prostych, ale skutecznych zasad, znacznie ułatwisz dziecku przejście od czuwania do snu i ułatwisz sobie życie.
1 zasada. Musisz ustalić stałą wczesną porę snu.
Dziecko skaczące po mieszkaniu o godzinie 23.00 to dziecko przepracowane. Jego system nerwowy był nadmiernie pobudzony, ponieważ rodzice nie położyli go do łóżka półtorej do dwóch godzin temu. Jeśli dziecko kładzie się spać zbyt późno, przepracowanemu układowi nerwowemu będzie trudniej przyzwyczaić się do snu. Zasypianie potrwa dłużej. I możliwy jest niespokojny sen z przebudzeniami. A jeśli w tym samym czasie położysz dziecko do łóżka, ciało dziecka będzie zmęczone do czasu, gdy zaczniesz przygotowywać się do spania, dziecko „dojrzeje” do snu o wyznaczonej przez Ciebie godzinie.
To samo dotyczy drzemek. Łatwiej będzie dziecku zasnąć, jeśli będzie harmonogram i wyraźny czas na ciche godziny.
2 zasada. Zgodność z reżimem dnia.
Sen to tylko jeden epizod dnia w życiu dziecka (a dokładniej dwa – dzień i noc). Ale ma na nią wpływ wiele wydarzeń i czynników, które sąsiadują z nią w czasie. Aktywne gry, jedzenie, zajęcia powinny się zmieniać mniej więcej w tym samym czasie. Ustanowienie mądrej codziennej rutyny znacznie ułatwi zasypianie maluchowi.
3 zasada. Stwórz „rytuał przed snem”.
Rytuał brzmi tylko groźnie. Wymyśl 3-4 proste kroki przed pójściem spać. Muszą być powtarzane codziennie. Na przykład czytanie książki - mycie zębów - wyłączanie światła w akwarium - doniczka - łóżko. Albo wanna - piżama - garnek - bajka lub kołysanka w łóżku. Im szybciej stworzysz swój rytuał (możesz zacząć od 3 miesiąca życia), tym szybciej ten schemat zacznie działać. Na początku jest jak ledwo zauważalna ścieżka w gąszczu, ale idzie się nią codziennie, bez zmian. A po chwili zamieni się w wydeptaną ścieżkę, po której dziecko łatwo dostanie się do słodkiego snu. A także rytuał to świetna okazja do porozumiewania się z dzieckiem, omówienia wydarzeń, które wydarzyły się w ciągu dnia, i opowiedzenia dziecku o planach na jutro.
4. Dziecko powinno iść spać już zaspane, ale jeszcze nie śpi.
Naucz malucha samodzielnego zasypiania. Dzieci poniżej 2 roku życia często budzą się między fazami snu. Czyli maluch, który wieczorem sam umie zasypiać, po prostu przewróci się do innej beczki, a ten, który jest przyzwyczajony do zasypiania w ramionach mamy, tak właśnie nazwie swoją matkę. Nie trzeba mówić, że to nie jest dobre ani dla dziecka, ani dla matki.
Jak położyć dziecko do łóżka wcale nie jest trudnym pytaniem. Wszystko, czego wymaga się od rodziców, to konsekwencja. Dzieci bardzo szybko przyzwyczajają się do wszelkich zmian. Bądź konsekwentny i czuły.
