Oto on, nowy etap w życiu całej rodziny - dziecko idzie do szkoły! Jednak nowe obowiązki i umiejętności niosą ze sobą nowe zmartwienia i doświadczenia, które należy wziąć pod uwagę.
W wieku siedmiu lat dziecko idzie do szkoły, co pozostawia ogromny ślad w jego samoświadomości. Staje się prawdziwym „członkiem społeczeństwa”, dąży do wypełniania norm, obowiązków, rodzi się w nim poczucie obowiązku - kształtuje się społeczne poczucie odpowiedzialności. Większość obaw dzieci w wieku od siedmiu do jedenastu lat wiąże się z doświadczeniem braku bycia kimś, kogo się szanuje, dobrze się o nim mówi i docenia. Obejmuje to również obawy przed popełnieniem błędu, odpowiadanie przy tablicy, poczucie winy za czyny potępione przez rodziców i społeczeństwo.
Ponadto, w tym wieku, obawy przed wszystkim, co nieziemskie i niezwykłe, zaczynają zajmować duże miejsce: wampiry, szkielety, kosmici, „moce ciemności”. Dziecko jest jednocześnie przestraszone i zaczarowane, przyciąga magnesem wszystko, czego jeszcze nie potrafi wyjaśnić.
PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI:
1. Dla dziecka w tym wieku warunki „podwójnych standardów” i niejasnych instrukcji są bardzo bolesne. Postaraj się wyjaśnić zasady postępowania i postaraj się, aby żądania były tak jasne i proste, jak to tylko możliwe. To dobry czas na rozmowę „o życiu”, o normach moralnych, dzieci chłoną teraz jak gąbka. Ale jak dotąd nie warto nadmiernie filozofować i moralizować. Nie strasz dziecka jeszcze bardziej długimi i trudnymi refleksami, które nie zawsze są na ramieniu nawet dla dorosłych.
2. Daj dziecku szansę na pomyłkę. Najważniejszą rzeczą, której musi się nauczyć w tym wieku, jest to, że wszyscy się mylą, każdy ma do tego prawo. Kolejna rzecz jest ważna - nauczyć się poprawiać swoje błędy.
3. Takie obawy z czasem mijają. Nieumiejętne próby zachowania się w społeczeństwie stopniowo zamieniają się w stabilne umiejętności. Ale do tego bardzo ważne jest wsparcie ze strony dorosłych i stopniowy wzrost pewności siebie.
4. Jeśli chodzi o lęki zaświatów, im bardziej dziecko jest podatne na sugestie, tym bardziej jest podatne na te lęki. Być może dla niektórych dzieci najlepszą profilaktyką będzie zakaz oglądania takich filmów, programów, czytania „horrorów”.
5. W innych przypadkach możesz bawić się razem z dziećmi, opowiadać swoje historie, swoje przemyślenia na ten temat. Ważne jest, aby zachować równowagę: pokazać, że wszystko to, co nie z tego świata, może być częścią naszego życia, ale nie jest tak przerażające i nieznane, jak mogłoby się wydawać. Ważne jest, aby wykazać się łatwym i pewnym podejściem do mistyki.
6. Jeśli strach staje się bardziej obsesyjny, obejrzyj programy o tym, jak powstają horrory - pokaż, że to tylko zwykli aktorzy i plan zdjęciowy. Znajdź informacje o autorach „horrorysów” – poinformuj dziecko, że wszystkie te książki są pisane przez zwykłych ludzi. Opowiedz nam o tym, jak bałeś się „Czarnych prześcieradeł i zielonych oczu” w dzieciństwie, a kiedy dorastałeś, zdałeś sobie sprawę, że nic z tego tak naprawdę nie istnieje.
