Dzieci urodzone latem zawsze będą w centrum uwagi, czy im się to podoba, czy nie. Dzieje się tak, ponieważ natura obdarza takie dzieci wewnętrzną siłą, hojnością, filantropią i życzliwością.
"Słoneczne" dzieci
Pediatrzy od dawna zauważyli, że „letnie” dzieci, zwłaszcza te, które pojawiły się pod koniec sezonu, są większe i wyższe niż ich rówieśnicy urodzeni w zimnych porach roku. Wynika to z faktu, że przyszłe matki spędzały dużo czasu na słońcu, a to z kolei stymuluje powstawanie w organizmie witaminy D. Naukowcy twierdzą, że ciało niebieskie przekazuje swoją moc dziecku jeszcze przed jego narodzinami, a następnie chorują czasami rzadziej "wiosenne" lub "zimowe" dzieci. Według danych z badań „letnie” dzieci prawie nie są podatne na cukrzycę i astmę, wśród nich niewielu jest alergików.
„Słoneczne” dzieci i reżim – koncepcje idealnie kompatybilne. Ich zegar biologiczny działa szybko, więc rodzice zwykle nie mają problemów z zasypianiem i budzeniem się. Nie boją się ciemności, nie są szczególnie kapryśne przed pójściem spać, czego nie można powiedzieć o ich „zimowych” rówieśnikach. Dzięki kompetentnemu wychowaniu z „słonecznych” dzieci wyrosną zorganizowani i odpowiedzialni ludzie.
Słabość
Nie bez muchy w maści. Słabym punktem dzieci „letnich” są ich oczy: prawdopodobieństwo zachorowania na różne choroby okulistyczne u takich dzieci jest o 24% wyższe niż u dzieci „zimowych” lub „jesiennych”. Są narażeni na zwiększone ryzyko krótkowzroczności z powodu nadmiernej ekspozycji na światło słoneczne wciąż delikatnych oczu. Dlatego rodzice już od pierwszych dni życia dziecka powinni chronić twarz przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Postać
Dzieci „letnie” mają cechy przywódcze i wewnętrzną siłę. Są cierpliwi, wytrwali i uczciwi. Często osoby urodzone latem wiążą swoje życie z działalnością społeczną i zostają politykami, filozofami, prawnikami. Dzieci „letnie” uwielbiają być w centrum uwagi, ale w głębi duszy mogą pozostać ostrożne i bardzo nieśmiałe. Chronią słabych, często podejmują ryzyko, ale czasami nie potrafią obronić swoich interesów. Takie dzieci trzeba częściej chwalić i tłumaczyć, że w zdrowym egoizmie nie ma nic złego.
Zwiększona emocjonalność i wrażliwość pozwalają „letnim” dzieciom dzielić się swoimi doświadczeniami z innymi i wyrażać emocje. Z tego powodu rzadko doświadczają depresji. Nadmierna wrażliwość u takich dzieci może wywołać wycofanie, więc rodzice powinni delikatnie usunąć je z tego stanu i skierować aktywność emocjonalną w użytecznym kierunku. Na ratunek przyjdą wspólne zabawy i spacery z dyskusją o tym, co zobaczyli.
